ایوان‌الکسی‌یویچ بونین

ایوان الکسیویچ بونین، نویسنده برجسته روسی، یکی از چهره‌های شاخص ادبیات قرن بیستم محسوب می‌شود. او در سال ۱۸۷۰ در خانواده‌ای اشرافی در روسیه متولد شد و کودکی خود را در میان طبیعت زیبا و فرهنگ غنی روسیه گذراند. این تجربیات در آثار او به شدت نمود پیدا کرده و او را به یکی از دقیق‌ترین تصویرگران روح روسی تبدیل کرده است. همچنین علاقه‌ی بونین به فرهنگ و ادبیات ایران‌زمین کاملاً از اشعارش که به فارسی رسیده است، برمی‌آید. در ۱۸۸۱ وارد مدرسه‌ای در یلتس شد، اما به علت وضع نابسامان خانواده تنها پنج سال در آنجا تحصیل کرد و مجبور شد تا تحصیلش را در خانه ادامه دهد. ایوان الکسی‌ویچ بونین اشراف‌زاده‌ای بود که حتی نتوانست مدرسه را به پایان برساند و این مسئله روی آیندهٔ او بی‌تأثیر نبود.

بونین با توصیف‌های دقیق و احساس برانگیز از طبیعت روسیه، خواننده را به دل مناظر بکر و روح‌نواز این کشور می‌برد. او طبیعت را نه تنها به عنوان پس‌زمینه داستان‌هایش، بلکه به عنوان یک شخصیت زنده و تاثیرگذار به تصویر می‌کشد. سال ۱۸۹۱ اولین مجموعه اشعار بونین که هنوز سبک ویژهٔ بونین را به خود نگرفته بود، منتشر شد و در ۱۹۰۰ نخستین اثر نثر خود «سیب‌های آنتوناف» را به چاپ رسانید، که بسیار مورد توجه قرار گرفت اما به خاطر ستایش اشراف‌زادگان حساسیت منتقدان را برانگیخت.

سال ۱۹۲۰ بونین از روسیه خارج شد و به فرانسه رفت، در سال‌های ۱۹۲۷-۱۹۳۰ به ژانر داستان کوتاه روآورد و کارهای باارزشی از خود بر جای گذاشت، بونین اولین نویسندهٔ روس بود که به دریافت جایزهٔ نوبل (در سال ۱۹۳۳) نایل آمد. وی در سال‌های آخر زندگی‌اش بسیار تنگدست شده بود و با اینکه به سختی بیمار بود، کتاب خاطرات و همین طور به یاد چخوف را به پایان رسانید. بونین ۸ نوامبر ۱۹۵۳ در پاریس درگذشت و در گورستان روسی سن‌ژنوف‌د-بوا در حومهٔ پاریس به خاک سپرده‌شد.

برخی آثار او:

▪︎ سقوط برگ‌ها(شعر)

▪︎ سیب‌های آنتوناف 

▪︎ رؤیاها

▪︎ جام زندگی 

▪︎ نفس راحت 

▪︎ گوش‌های پیچ‌خورده

▪︎ زندگی آرسنی‌یف (رمان)

▪︎ درباره‌ی چخوف