«در ادیان توحیدی مهمترین شیوه ی تعلیم و تفهیم ایمان نقل داستانهای شورانگیز و عبرت آموز زندگانی پیامبران است. دینداران ایده ی ایمان را به نحوی عینی و ملموس در نحوه ی زندگی پیامبران الهی می آموزند و می کوشند تا زندگی خود را هرچه بیشتر با شیوه ی زندگی آرمانی ایشان موزون و هماهنگ سازد...»
کتاب چهاربخش دارد: ایمان چیست؟ وحی و تجربه دینی، نظام اعتقادات دینی و عمل یا سلوک دینی. فصول کتاب به ترتیب تقدم معرفتی مباحث در منظومه دین از نظر نویسنده آمده‌اند: بدین معنی که تجربه دینی در بطن دین قرار می‌گیرد، اعتقادات دینی تلاش‌های برای بیان و تببین آن تجربه هستند و مناسک و اخلاق دین برخواسته از درون نظام اعتقادات به‌حساب می‌آیند؛ نظام سلسله‌مراتبی‌ای که به‌جد قابل خدشه است.
کتاب در سال 1378 اولین بار چاپ شده است و از این حیث و در آن دوره زمانی، دارای دقت‌های نظری قابل توجهی است؛ یعنی دورانی که اولین متون و ترجمه‌های مرتبط با فلسفه دین توسط خود مؤلف و دیگر اعضای حلقه کیان نضج می‌گرفتند و اولین گام‌ها برای شکل‌گیری چیزی که امروز به عنوان فلسفه دین در ایران مصطلح است قوام می‌گیرد. از این جهت کتاب را عملاً می‌توان پیش‌قراول و پیش‌گام دانست و مؤسس خواند.
