سعدی شیرازی

ابومحمد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف، مشهور به سعدی شیرازی، شاعر و نویسنده‌ای برجسته در قرن هفتم هجری قمری است. او در سال‌های ۶۰۶ تا ۶۱۵ هجری در شیراز متولد شد و در سال ۶۹۰ تا ۶۹۴ هجری در همان شهر درگذشت.

آثار:

- گلستان: مجموعه‌ای از حکایات و نصایح اخلاقی به نثر مسجع که به عنوان یکی از برترین آثار ادبی فارسی شناخته می‌شود.
- بوستان: منظومه‌ای حماسی-تعلیمی در ده باب که به مضامین اخلاقی، اجتماعی و عرفانی می‌پردازد.
- غزلیات: سعدی در سرودن غزل نیز تبحر بسیاری داشت و غزلیات او به لحاظ زیبایی و مضامین عاطفی و عرفانی، جایگاهی ویژه در ادبیات فارسی دارند.
- سعدی‌نامه: مثنوی‌ای در بحر متقارب که به نام "بوستان" نیز شناخته می‌شود.
- مجالس پنجگانه: مجموعه‌ای از رسائل و متون نثر در موضوعات مختلف.
 

سعدی یکی از بزرگترین شاعران و نویسندگان پارسی‌گوی است و آثار او در ادبیات فارسی و سایر زبان‌ها تأثیر عمیقی گذاشته است. بسیاری از اشعار و حکایات سعدی به زبان‌های مختلف ترجمه شده‌اند و در فرهنگ‌ها و ملل مختلف شناخته شده هستند.