محسن حبیبی

سید محسن حبیبی، استاد برجسته‌ی شهرسازی، در ۳۰ مرداد ۱۳۲۶ در کرمانشاه دیده به جهان گشود و در ۶ مهر ۱۳۹۹ در تهران به دیدار حق شتافت. او در طول حیات پربار خود، سهم بسزایی در اعتلای دانش شهرسازی در ایران ایفا کرد و به همین دلیل، از او به عنوان "پدر شهرسازی ایران" یاد می‌شود. حبیبی پس از اخذ دیپلم ریاضی از دبیرستان شاپور کرمانشاه، راهی تهران شد و در دانشگاه تهران، دو مدرک کارشناسی ارشد در رشته‌های معماری و شهرسازی کسب کرد. عطش علم‌آموزی او را به فرانسه کشاند و در نهایت، دکترای شهرسازی خود را از دانشگاه پاریس دریافت نمود.

حبیبی در سال ۱۳۶۰ از پایان‌نامه دکترای خود با عنوان "ترکیب شهری از شهر سنتی به شهر نوین" دفاع کرد. این پایان‌نامه، دریچه‌ای نو به سوی درک تحولات شهرسازی در ایران گشود و حبیبی را به عنوان پژوهشگری برجسته در این عرصه معرفی کرد. حبیبی در طول دوران فعالیت علمی خود، بیش از ۶۰ مقاله در زمینه شهرسازی و معماری به رشته تحریر درآورد و همواره منادی رویکردی علمی و اصولی به مقوله شهرسازی بود. او معتقد بود که شهرها باید بر اساس نیازها و هویت فرهنگی ساکنان خود شکل بگیرند و نه صرفاً بر مبنای طرح‌های از پیش تعیین‌شده.

حبیبی علاوه بر فعالیت‌های علمی، سابقه‌ی درخشانی در مدیریت امور آموزشی و دانشگاهی نیز داشت. او در مقاطع مختلف، مدیر گروه شهرسازی دانشگاه تهران، سرپرست تحصیلات تکمیلی دانشکده هنرهای زیبا، معاون آموزشی دانشکده هنرهای زیبا و رئیس دانشکده هنرهای زیبا را بر عهده داشت. حبیبی در عرصه‌ی عمل نیز منشأ اثرات ماندگاری بود. او با حضور در شورای راهبردی و هدایت طرح توسعه شهری (جامع) تهران، شورای تخصصی شهر تهران و مشاوره به معاون فنی و عمرانی شهرداری تهران، گامی بلند در جهت ارتقای کیفیت زندگی در پایتخت ایران برداشت.

حبیبی در سال ۱۳۸۱ به عنوان استاد نمونه دانشگاه تهران شناخته شد و نشان لیاقت درجه یک علمی را از وزارت علوم، تحقیقات و فناوری دریافت کرد.

کتاب‌ها:

قصه شهر - انتشارات دانشگاه تهران

خاطره شهر -انتشارات ناهید

شرح جریانهای فکری معماری و شهرسازی در ایران معاصر - دفتر پژوهشهای فرهنگی

از شار تا شهر (تحلیلی تاریخی از مفهوم شهر و سیمای کالبدی آن تفکر و تأثر)

قصه شهر، تهران- نماد شهر نوپرداز ایرانی ۱۲۹۹–۱۳۳۲ - انتشارات دانشگاه تهران