حسین منزوی

حسین منزوی (زادهٔ ۱ مهر ۱۳۲۵ در زنجان - درگذشتهٔ ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳ در تهران) شاعر، ترانه‌سرا، منتقد ادبی و مترجم ایرانی بود. او در قالب‌های مختلف شعر فارسی، از جمله غزل، شعر نو، نیمایی و سپید طبع‌آزمایی کرده‌است. منزوی به واسطهٔ تسلط و تبحر در سرودن غزل، به عنوان یکی از غزل‌سرایان برجستهٔ معاصر شناخته می‌شود.

تولد و تحصیلات:

منزوی در زنجان متولد شد و پس از گذراندن دورهٔ دبستان و دبیرستان در زنجان، برای ادامهٔ تحصیل به تهران رفت. او در دانشگاه تهران، رشتهٔ ادبیات فارسی را انتخاب کرد، اما پس از مدتی به رشتهٔ جامعه‌شناسی تغییر رشته داد و در نهایت، تحصیلات دانشگاهی خود را به پایان نرساند.

فعالیت‌های ادبی:

منزوی فعالیت ادبی خود را با سرودن شعر در قالب غزل آغاز کرد. اولین اثر مکتوب او، دفتر شعری به نام "حنجرهٔ زخمی تغزل" بود که در سال ۱۳۵۰ منتشر شد. منزوی در ادامهٔ فعالیت‌های ادبی خود، به سرودن شعر در قالب‌های نو، نیمایی و سپید نیز پرداخت.

برخی از آثار:

• مجموعه شعر "حنجرهٔ زخمی تغزل"
• با سیاوش از آتش (گزیده اشعار به انتخاب خود شاعر)
•  از کهربا و کافور
• این ترک پارسی‌گوی (بررسی شعر شهریار)
•  به همین سادگی (مجموعه شعرهای سپید)

حسین منزوی یکی از شاعران برجستهٔ معاصر ایران است که شعرهای او در میان مردم ایران و فارسی‌زبانان از محبوبیت بالایی برخوردار است. او بر شاعران پس از خود نیز تاثیر بسیاری گذاشته است.