کتاب زنی با چکمه ساق بلند سبز اثر مرتضی کربلایی لو، مجموعه‌ای از هشت داستان کوتاه است که در سال ۱۳۸۹ منتشر شد. این کتاب توانست در همان سال جایزه مهرگان ادب را در بخش مجموعه داستان کوتاه از آن خود کند.
داستانهای این مجموعه به موضوعات مختلفی می‌پردازند، از جمله جنگ، عشق، زندگی روزمره، و مسائل اجتماعی. اما آنچه که همه‌ی این داستان‌ها را به یکدیگر پیوند می‌دهد، نگاه تازه و نوآورانه‌ی نویسنده به این موضوعات است.
داستان اول به نام، «زنی با چکمه ساق بلند سبز»، که عنوان کتاب هم است درباره‌ی یک گزارشگر روزنامه است که سال‌ها در خارج از کشور زندگی کرده است، به ایران بازمی‌گردد تا در مراسم خاکسپاری مادرش شرکت کند. او در تهران با کتابی از نامه‌های دانش‌آموزان به رزمندگان جنگ تحمیلی روبرو می‌شود و یکی از این نامه‌ها او را به شهر زادگاه نویسنده‌اش می‌کشاند.
درونمایه‌های استفاده شده در این داستان‌ها داشتن نگاهی متفاوت به مسائل زندگی، زبانی روان و ساده در تعریف روایت‌ها و تعلیق‌های تاثیرگذار هستند.
نویسنده این کتاب به خوبی از ظرفیت‌های زبان فارسی استفاده کرده و توانسته است داستان‌هایی جذاب و خواندنی خلق کند. این کتاب، برای مخاطبان علاقه‌مند به داستان کوتاه، به ویژه داستان کوتاه ایرانی، توصیه می‌شود.
