یکی از most کتاب‌هایی که در زندگیم خوانده‌ام.انقدر مرا ناراحت کرد که حس کردم چگونه حباب fragile تکه‌تکه شد.رنج زیادی از زنان, دختران و حتی کودکان در گوشه‌های مختلف جهان, از جمله رواندا, نیجریه, کنگو, کشورهای سابق یوگسلاوی, سوریه, عراق, بنگلادش, میانمار, آرژانتین, جایی که مردان مسلح از آن استفاده میکنند (و هنوز هم از آن به عنوان تجاوز نژادی).و شرم دارم اعتراف کنم که یک منطقه کاملاً بی‌اطلاع را شناسایی کردم.قبل از اینکه شروع به خواندن این کتاب کنم, در مورد جرایم داعش و بوکو حرام اطلاعات زیادی در مورد جنگ یوگسلاوی و رواندا و دادگاه‌های بینالمللی مرتبط داشتم, کتاب‌ها را خواندم و فیلم‌های مستند درباره بحران Rohingya در میانمار و بنگلادش تماشا کردم.جمهوری دموکراتیک کنگو به دلیل قلب شکسته آفریقا نامیده میشود.drc (Zaire سابق) در دوران استعمار, به ویژه از لئوپولد دوم بلژیک, رنج زیادی برد.و اکنون جنگی وجود دارد که از سال ۱۹۹۶ متوقف نمی‌شود.در حدود ۵ میلیون نفر مردند, با این حال دنیای غرب در مورد آن کاملاً ساکت است و ماموریت محلی سازمان ملل در حل این مناقشه موفق نبوده است, شاید به خاطر منافع مالی کشورهای توسعه‌یافته اقتصادی: کنگو غنی از منابع طبیعی است.اما در تمام این بی‌رحمی, فردی وجود دارد که به بشریت امید میدهد.نام او دکتر دنیس Mukwege است که دکتر اعجاز نیز نامیده میشود.او در بیمارستان Panzi در بوکاوو (drc) تاسیس و کار میکند, جایی که متخصص درمان زنانی است که توسط شورشیان مسلح مورد تجاوز قرار گرفته‌اند.او به حدود ۵۵,۰۰۰ قربانی تجاوز کمک پزشکی ارائه کرد.و همراه با دو زن شگفت‌انگیز ای و Ensler و کریستین شولر Deschryver, او شهر شادی را یافت - یک جامعه رهبری تحول‌آفرین برای بازماندگان خشونت زنان (مستند در Netflix).او در سال ۲۰۱۸ جایزه صلح نوبل را همراه با برده سابق داعش و نادیا مراد فعال حقوق بشر Yazidi پذیرفت.
برگرفته از goodreadsهمانطور که نویسنده اذعان می کند که این یک کتاب بسیار تاریک و بسیار دلخراش است. صفحه 9 (کتاب من) همانطور که با کسانی که در مورد هاروی واینستین صحبت کردند دیدیم، حتی زنان مستقل قوی در غرب لیبرال که در مورد شکارچیان جنسی صحبت می کنند، این کار را با سختی و ترس شدید انجام می دهند.. تصور کنید زنانی که پول یا تحصیلات ندارند در سرزمین هایی که افراد اسلحه یا قمه در آن قدرت دارند. بدون مشاوره تجاوز جنسی یا غرامت برای آنها. در عوض آنها اغلب محکوم می شوند. محکوم به یک عمر تروما و شب های آشفته، مشکلات در ایجاد روابط، بدون ذکر آسیب فیزیکی، شاید وجود بدون فرزند – آنها حتی ممکن است از جوامع خود طرد شوند، چیزی که یکی از آنها به عنوان “slow killer” یاد می شود. در سراسر جهان بدن یک زن هنوز هم بسیار میدان جنگ است, و صدها هزار زن زخم های نامرئی از جنگ را تحمل می کنند نویسنده جهان را از گذشته تا رویدادهای جاری پوشش می دهد او با دختران ایزدی که به بردگی گرفته شده بودند مصاحبه می کند و با زنان فیلیپینی دیدار می کند که زندگی آنها در اثر بردگی جنسی ژاپنی ها در طول جنگ جهانی دوم برخی از این زنان فیلیپینی پس از جنگ ازدواج کردند, هرگز به شوهران خود نگفت – و پس از سال ها کهولت سن به فرزندانشان گفت. او با زنان بنگلادش (پناهندگان روهینگیا)، آرژانتین، گواتمالا، بوسنی و هرزگوین، نیجریه و رواندا صحبت می کند. موضوع مشترک آنها این بود که برخی از آنها را به رسمیت بشناسند. از کسانی که مسئول بدی هایی بودند که انجام دادند، خواه دولت، ارتش یا حتی افرادی که مستقیماً مسئول آن بودند. دولت ژاپن عذرخواهی کرده است، اما حتی این نیز با مقرراتی همراه بوده است. یک دولت بعدی ژاپن عذرخواهی را رد کرد، مجسمه قربانیان در فیلیپین برداشته شد... چند محاکمه انجام شده است. متأسفانه, این به ندرت اتفاق می افتد – و روند انجام آن می تواند برای زنان بسیار طاقت فرسا باشد، زیرا آنها باید بارها و بارها وقایعی را که برای همیشه به آنها آسیب می رساند بگویند. صفحه 127 جانستون بوسینگیه، رواندا“ شما با این زنان ملاقات می کنید، اینجا در شهر، یا به روستا بروید، به تابا، و آنها را ملاقات کنید و آنها عادی به نظر می رسند. اما فکر می کنم وقتی شب ها به خانه می روند و درهای خود را می بندند، فضایی در داخل آن ها وجود دارد که هیچ کس نمی تواند به آن نفوذ کند، مهم نیست چه کار می کنید.”Page 159 دکتر برانکا آنتی سی استابر, بوسنی و هرزگوین “ آنچه من دیده ام [که] قطعاً به شفای آنها کمک می کند زمانی است که مجرمان مجازات می شوند، زیرا این به قربانی تأیید می دهد که او مقصر آنچه برای او اتفاق افتاده است و بی گناه است.” نویسنده همچنین توضیح می دهد که این تجاوز جنسی و بردگی جنسی همه بخشی از نسل کشی سیستماتیک و پاکسازی قومی است که برای غیرانسانی کردن و نابود کردن صورت می گیرد. او همچنین خاطرنشان می کند که در جنگ ممکن است گاهی لازم باشد – را بکشید، اما تجاوز جنسی یک عمل عمداً شرورانه است. ویرانگرترین بخش کتاب برای خواندن در مورد کنگو بود. در اینجا کشوری است که کبالت باتری خودروها، تلفن های همراه و لپ تاپ ها را تامین می کند، تقریباً در تمام دستگاه های الکترونیکی از کلتان استفاده می شود. همه شرکت های با فناوری پیشرفته از بیداد این محصولات از زمین کنگو با استفاده از نیروی کار ارزان برای استخراج آنها سود می برند. گروه های مختلف شبه نظامی با خشونت اقتدار خود را اعلام می کنند و از تجاوز جنسی به عنوان وسیله ای برای کنترل قلمرو استفاده می کنند. در این مورد تجاوز جنسی شامل دختران کوچک میشود نویسنده با دکتر موکوگه که یک کلینیک زنان در بوکاوو، کنگو را برای کمک به قربانیان تجاوز جنسی اداره میکند ملاقات کرد او در سال ۲۰۱۸ برنده جایزه صلح نوبل شد؛ بنابراین، برخی از قهرمانان در این کتاب وجود دارند. این کتاب مهمی است که بینشی در مورد زنان نادیده گرفته شده و فراموش شده ارائه می دهد. صفحه 325 Pamela Patten“Rape تنها جرمی است که در آن جامعه بیشتر به قربانی انگ می زند تا مجازات مجرم.”Page 91 Aisha ، قربانی تجاوز جنسی روهینگیا. ما را پیدا نخواهید کرد
برگرفته از goodreadsمن در مورد دادن 5 ستاره به این کتاب دچار تعارض هستم... آیا این بدان معناست که من از کتاب لذت بردم. چگونه کسی کتابی را رتبه بندی می کند که در مورد وحشتناک ترین تجاوز و ظلم به زنان و کودکان در قاره ها و دوره های زمانی صحبت می کند. این کتاب باید خوانده شود تا خودمان را در مورد فداکاری هایی که زنان و کودکان برای جنگ هایی که ما انجام داده ایم انجام دهیم تا بتوانیم درک کنیم که جنگ در بسیاری از جبهه ها ویرانی به همراه دارد. من فکر می کنم در سراسر این کتاب چیزی که من را بیشتر وحشت زده کرد، شیوه ای بود که قربانیان از جوامع و خانواده های خود طرد شدند و چگونه آنها هنوز منتظر هستند تا اسیرکنندگان خود مجازات شوند.من از نویسنده به خاطر پوشش این موضوع و دادن نوعی تسکین یا امید به قربانیان وحشت دارم
برگرفته از goodreads
Quirkyreader
5 out of 5 stars
۱۳۹۹/۸/۱۲
اول از همه، من این را به عنوان یک هدیه گودریدز برنده شدم. متشکرم Scribner.Spoiler Alert.. این یک خواندن بسیار وحشیانه است. این من را در اشک داشت. این در مورد استفاده از تجاوز جنسی به عنوان یک سلاح است. اگر این یک محرک برای شما هشدار داده شود. کم و بیش و مقدمه ای بر بسیاری از درگیری ها و جنگ های تاریخی است که از تجاوز جنسی به عنوان سلاح استفاده می کردند. یکی از اولین رویدادهایی که در زنان سابین تا آنچه در برمه اتفاق می افتد ذکر شده است. پس از خواندن این، برخی از دیدگاه های شما در مورد جهان تغییر خواهد کرد.
برگرفته از goodreads
Isobel Edwards
5 out of 5 stars
۱۳۹۸/۱۲/۱۹
کتاب 22/100 چند روز پیش این کتاب به توصیه های من در مورد Audible ظاهر شد و پس از دیدن اینکه نویسنده روی کتاب Malala کار کرده است، می دانستم که باید این کتاب را نیز بخوانم. قبل از اینکه وارد نقد شوم، می خواهم انکار کنم که این احتمالاً سخت ترین کتابی است که تا به حال خوانده ام، بسیاری از داستان های این کتاب به سادگی آن را کاملاً وحشتناک می دانند. با این حال که گفته می شود این واقعیت که خواندن این داستان ها بسیار سخت است، چیزی است که کتاب را بسیار مهم می کند، زیرا این ها داستان های واقعی هستند و برای افراد واقعی اتفاق افتاده اند. لمب اولین گزارش عمده را می نویسد تا در مورد دامنه حملات جنسی و تجاوز جنسی در درگیری های مدرن بحث کند. او با زنانی که آن را از نزدیک تجربه کرده اند صحبت می کند و به کسانی که توسط بسیاری دیگر طرد شده اند صدا می دهد.من سعی می کنم خودم را از چیزهایی که در جهان می گذرد آگاه کنم اما نمی توانستم خیلی از چیزهایی را که می شنیدم درک کنم.در چند ماه گذشته در حال مطالعه سیاست روسیه بودم, اما هیچ کجا حتی به طور خلاصه به هزاران زن و دختر آلمانی اشاره نکرد که ارتش سرخ به آنها تجاوز کرده است. در واقع بسیاری از زنان آلمانی خود و خانواده هایشان را از وحشت محض شنیدن ارتش که به سمت آنها می آید، کشتند. هیچ کس نباید مجبور باشد از طریق چیزهایی که زنان در این کتاب باید تحمل می کردند زندگی کند. این باعث می شود من هر دو ویران و وحشت زده که دولت های ما فکر نمی کنم این چیزها به اندازه کافی مهم است که به ما بگوید و یا حتی به اندازه کافی مهم برای مداخله، به عنوان آنها می توانست در موارد متعدد انجام دهد، هر کسی که نمی تواند درک کند که چرا ما باید به عنوان بسیاری از پناهندگان تا حد امکان کمک کنیم باید این کتاب را بخواند.این کتاب مطمئنا برای همیشه با من خواهد ماند, و اگر چه در حال حاضر من در تلاش برای پیدا کردن هر گونه بررسی دیگر از این کتاب، من فکر می کنم که به زودی مردم متوجه اهمیت آن خواهد شد و آن را تبدیل به یک حساب بسیار شناخته شده است. حداقل من می توانم امیدوار باشم که.
برگرفته از goodreads
Katie Fellows
5 out of 5 stars
۱۳۹۹/۳/۲۸
در حالی که من احساس ناراحتی می کنم که یک کتاب را بر اساس گزارش های آسیب های جنگ رتبه بندی کنم، می خواهم مطمئن شوم که این کتاب حمایتی را که به شدت سزاوار آن است و صدای زنان و مردان شنیده می شود، به دست می آورد خام و فوق العاده احساسی, این باید برای هر کسی که می خواهد درگیری های مدرن و راه های بی شماری که غیرنظامیان در سراسر جهان از آن رنج می برند را درک کند، خوانده شود.
برگرفته از goodreads
Radhika Roy
5 out of 5 stars
۱۴۰۰/۱۰/۲۹
اولین بار در سال خوانده شد و من کاملاً از اعماق غرق شدن انسان ها در تلاش برای اعمال قدرت و شکستن ارواح شگفت زده شدم. کریستینا لمب “Our Bodies Their Battlefield” یک رکورد گسترده (اما به سختی) از آنچه زنان در طول جنگ ها و نسل کشی ها از سر می گذرانند است. این کتاب بر قربانیان پنهان درگیری هایی متمرکز است که در معرض خشونت جنسی قرار می گیرند و اینکه چگونه این قربانیان حتی به دلیل انگ تجاوز جنسی نمی توانند به دنبال عدالت باشند. می دانم که قبلاً برای بسیاری از کتاب هایی که خوانده ام این را گفته ام، اما این یکی به ویژه استخوان سازترین کتابی است که تا به حال خوانده ام. داستان های خشونت حوادثی را به تصویر می کشند که حتی ممکن است نتوانید در وحشتناک ترین کابوس های خود تداعی کنید.بی اعتنایی به زندگی انسان، جریان اساسی تمام مصاحبه هایی است که لمب انجام می دهد.حتی یک دختر هجده ماهه از این امر در امان نیست. ایزدی ها در سوریه و عراق به بوسنیایی ها در بوسنی و هرزگوین تا توتسی ها در رواندا تا روهینگیاها در برمه, کره ای ها و فیلیپینی ها در طول جنگ جهانی دوم - لیست بی پایان است. همه این درگیری ها نشان می دهد که چگونه زنان آسیب جانبی در نظر گرفته می شوند و به دلیل فقدان عاملیت کنار گذاشته می شوند. درد آنها فراموش می شود و خشونت علیه آنها عادی می شود. به عنوان مثال، نحوه تجاوز جنسی توسط ارتش شوروی موجه بود زیرا مردان دارای “needs” هستند. بره، روزنامه نگار جنگ, مستند کرده است که چگونه زنان و آسیب های روحی آنها در مورد درگیری به حاشیه رانده می شوند. نه فقط در زمان خود درگیری، بلکه در مورد سیستم قضایی نیز. دادستان ها از طرح اتهام تجاوز جنسی خودداری می کنند به این دلیل که اثبات آنها یا بسیار دشوار است یا به اندازه قتل ویرانگر نیستند. این فقط سیستم حقوقی نیست که آنها را رها می کند, اما خانواده های خودشان پس از تبدیل شدن به کالای آسیب دیده از پذیرش آنها امتناع می ورزند. چگونه دختران و زنان نیجریه که توسط بوکوحرام ربوده و مورد تجاوز قرار گرفتند و سپس رها شدند و دیگر نتوانستند به خانواده خود برگردند، موردی است که نشان می دهد خشونت جنسی در جامعه ما بدتر از قتل است. لمب در نوشتن این کتاب کار شگفت انگیزی انجام داده است. حساسیت او نسبت به بازماندگان و مستند سازی او از تجاوز به عنف به عنوان یک سلاح جنگی چیزی کم از شگفت انگیز نبوده است من صادقانه انتظار یک لحن اغماض و برتری و حتی ترحم را داشتم، اما زبان هیچ یک از این احساسات را خیانت نکرد. لمب نه زنان را تعالی بخشیده و نه برای آنها ترحم کرده است - او به درستی خشم زنان را از تجاوز ابراز کرده است. من فقط می توانم تصور کنم که برای قرار گرفتن در معرض چنین وحشت هایی در روز و روز، باید آسیبی را که بر سلامت روان کسی وارد می شود، تصور کنم. حتی اگر ممکن است فکر کنید که بشریت دیگر در دنیایی وجود ندارد که نوزادان بتوانند مورد تجاوز جنسی قرار گیرند, لمب افراد خاصی را به منصه ظهور رسانده است که صلح خود را رها کرده اند و سخت می جنگند تا عدالت را برای این زنان به ارمغان بیاورند و اطمینان حاصل کنند که خشونت جنسی دیگر به عنوان یک سلاح جنگی مورد استفاده قرار نمی گیرد. دکتر دنیس موکوگه، نادیا مراد، کریستین شولر دشریور، شاکر جفری, عبدالله شریم - اینها فقط برخی از افرادی هستند که به این نتیجه رسیدند که کافی است و جان خود را برای جلوگیری از خشونت به خطر انداختند. فراموش نکنید که چگونه برخی از بازماندگان خود، علیرغم ضربه روحی و در مواجهه با طرد شدن، تصمیم گرفته اند علیه عاملان خود صحبت کنند. در مجموع، این باید خوانده شود. بخشی از من آرزو می کند که از میزان خشونتی که در جریان چنین درگیری هایی انجام می شود بی اطلاع می ماندم، اما بخشی از من خوشحال است که اکنون می توانم روشن کنم که چگونه زنان سزاوار به رسمیت شناختن و عدالت برای شما هستند
برگرفته از goodreads
Shilpa Rao
2 out of 5 stars
۱۴۰۰/۶/۱۹
من به ندرت کتاب های نویسندگان سفید پوست در جنوب جهانی را انتخاب می کنم، زیرا آنها با چنین لنز "شرقی" می نویسند.این نویسنده توسط کسی به من توصیه شد که دیدگاه های او را بسیار عزیز می دانم. متاسفانه، وقتی نتوانستم کتابی را که آنها توصیه می کردند دریافت کنم، این یکی را برداشتم. در حالی که من کاملا درک و حمایت می کنم که چرا داستان های خشونت علیه زنان باید گفته و منتشر شود, من فقط نمی بینم که چگونه این داستان ها می تواند محدود به جنوب جهانی و/یا کشورها/سرزمین هایی باشد که تروریست ها/شورشیان من را تصرف کرده اند یا جنگ را تجربه می کنند.R*pe یا نقض زنان، کودکان و سایر جوامع نقض شده تنها مشکل جنوب جهانی نیست. این تنها جنوب جهانی نیست که با سیستم های قضایی به دیوار برخورد کرده است. در مورد خشونتی که بر زنان، کودکان و جوامع آسیب پذیر در زمانی که کشورهایشان در محاصره هستند، انجام می شود چطور؟درباره خشونت علیه زنان، کودکان و افراد آسیب پذیر در سرزمین های اشغالی چطور؟چرا درباره آنچه نیروهای اشغالگر غربی ممکن است در هنگام اشغال افغانستان و عراق با زنان و کودکان انجام داده باشند، صحبت نمی کنید? آیا باید باور کنیم که پرسنل ارتش غرب فقط مردان محلی را به عنوان ورزش کشته اند اما به زنان و کودکان آسیبی نرسانده اند؟در مورد قساوت های انجام شده توسط ارتش هند و نیروی دفاعی اسرائیل در کشمیر، شمال شرق هند و فلسطین چطور است؟عدالت توسط نهادهای کشور را فراموش کنید، اما جهان روزانه این سوء استفاده ها را نادیده می گیرد.چه کسی است که داستان های آنها را بگوید?چرا تعجب آور است اگر یک کشور کوچک غرب آفریقا (گامبیا) میانمار را به دلیل جنایات علیه روهینگیاها به دادگاه بین المللی ببرد؟ آیا به این دلیل است که غرب بسیار عادت کرده است که قوانین را وضع کند و خودش آن را زیر پا بگذارد و سپس به سمت دیگری نگاه کند تا زمانی که چرندیات به آستان آنها برسد؟ چرا به اولین استفاده از r* اشاره می شود*pe به عنوان یک سلاح جنگی توسط نیروهای اسپانیایی فقط اما فقط یک خط ذکر شده است؟ R*pe یا خشونت علیه زنان، کودکان و جوامع آسیب پذیر به تنهایی یک مشکل جهانی جنوب نیست.
برگرفته از goodreadsمن حتی هنوز کتاب را تمام نکرده ام اما مجبور شدم برای نوشتن نقد کمی استراحت کنم. این قطعا سخت ترین کتابی بود که در زندگی ام خوانده ام. من نمی توانم آن را بیش از یک ساعت در یک زمان بخوانم قبل از اینکه بارها و بارها اشک بریزم. اینکه فکر کنم زنان و کودکان حتی در این روزگار هم چنین قساوت هایی را پشت سر می گذارند، در همین لحظه و هیچ کدام از آن ها در رسانه های جریان اصلی گزارش نمی شود، مرا خشمگین می کند. نه تنها از عدم توجهی که به این موضوع می شود احساس غم و اندوه شدیدی داشتم، بلکه از نادانی خودم نیز احساس خجالت می کردم.این کتاب باید توسط همه خوانده شود، نه به این دلیل که لذت بخش است, اما چون اینطور نیست.این باید شما را ناراحت کند و این حتی بیشتر دلیلی برای فشار دادن آن است، زیرا این زنان از طریق چیزی زندگی می کردند که ما حتی نمی توانیم از راحتی خانه ها بخوانیم.هر کسی با هر اعتراضی به پذیرش پناهندگان در کشورهای خود به این نیاز دارد تا انسانیت آنها را احیا کند و متوجه شود که آن افراد به راحتی می توانند ما باشند.
برگرفته از goodreadsوحشیانه و ضروری. تا زمانی که جنگ وجود داشته است، خشونت جنسی بخشی از آن بوده است - با این حال اغلب، در مورد آن صحبت نمی شود و عاملان آن مجازات نمی شوند. کریستینا لمب کلمات را خرد نمی کند و خواننده را از هیچ یک از توصیفات گرافیکی لازم برای راندن وحشت های غیرقابل توصیف بسیاری به خانه دریغ نمی کند, بسیاری از زنانی که او با آنها مصاحبه کرده است (تجاوز به عنف مردانه در پس نوشته به طور خلاصه مورد توجه قرار گرفته است، موضوعی که سزاوار کتاب وحشت خاص خود است) از جنگ های بسیار، کشورهای زیادی، در طول دهه های بسیار، در معرض رنج و رنجی قرار گرفتند که متحمل شدند. - و از بسیاری جهات، همچنان به تحمل خود ادامه می دهند، زیرا باید با خاطرات، آسیب ها زندگی کنند, و یادآوری فیزیکی آنچه که آنها هر روز برای بقیه زندگی خود را از سر گذرانده اند. آماده شوید تا در حالی که این کتاب را می خوانید، حدود یک میلیون بار وحشت زده و از نظر جسمی بیمار شوید، اما قطعا آن را بخوانید.
برگرفته از goodreadsدیدم یک TikToker در مورد این کتاب صحبت کرده است، و او چیزهای بسیار خاصی در مورد آن گفت، بنابراین من آن را خواندم تا معنای پشت آن را درک کنم، کتاب و نظرات او، و این چیزی است که من با آن آمدم، زمانی که در نهایت در یک زمان تبدیل شدیم. می تواند هر جنایت جنگی علیه زنان و کودکان را افشا کند و صدا بزند، همیشه یک سوگیری وجود دارد, هرگز به مبارزه واقعی که زنان و کودکان رنگین پوست باید با آن روبرو می شدند اشاره نکنید. بنابراین همانطور که من می فهمم “ به عنوان فردی که انگلیسی است زبان اول شما نیست “ اساساً نویسنده است, به خشونت جنسی که ارتش های آمریکا، اسرائیل و بریتانیا در طول جنگ هایشان علیه POC مرتکب شدند اشاره نکرد، در واقع او یا آنها را تحسین کرد یا به خشونت جنسی که توسط آنها انجام شد اشاره نکرد یا آن را به عنوان یک فرهنگ توصیف نکرد، نه به عنوان یک مستعمره. این یک دیدگاه مغرضانه است و من کاملاً با آن TikToker موافقم .
برگرفته از goodreads
Kyle Justus
5 out of 5 stars
۱۴۰۰/۱۲/۹
این نه چندان یک بررسی به عنوان یک یادداشت احتیاط برای هر کسی که رتبه من را می بیند - من به این کتاب 5 ستاره دادم زیرا این یک کتاب مهم و به خوبی تحقیق شده است و آن را سزاوار 5 ستاره است. که گفته شد, این واقعا دلخراش ترین و وحشتناک ترین کتابی است که من تا به حال خوانده ام و حتی درک مرور کلی کتاب از قبل برای آماده سازی شما برای آن کافی نیست این کتاب شامل تعدادی از جنایات مختلف در طول درگیری ها در طول نیم قرن گذشته و همچنین تاثیر ماندگار آنها بر زنان و کودکان است. همچنین شامل گزارش های دست اول از بازماندگان در تقریبا هر صفحه دیگر است. این سخت ترین کتابی است که تا به حال با آن مواجه شده ام و احساس می کنم باید به طور گسترده خوانده شود، مشروط بر اینکه خواننده کاملاً از آنچه وارد می شود آگاه باشد.
برگرفته از goodreadsکتاب هایی هستند که قبلا قلبم را شکسته اند اما هیچ چیز من را به این شکل اشک نزده است. رنجی که زنان، دختران جوان حتی نوزادان از سر گذرانده اند غیر قابل تصور است!
برگرفته از goodreadshttps://sarahsdeepdives.blogspot.com/...“Around جهان، بدن یک زن هنوز هم بسیار میدان جنگ است و صدها هزار زن زخم های نامرئی جنگ را تحمل می کنند.” وقتی در حال پختن نقاط طرح برای کتاب هایی هستم که می نویسم، چیزهای مختلفی خواندم. این یکی بود که چند هفته پیش از رادار من عبور کرد و به محض اینکه آن را دیدم, من می دانستم که این یک کتاب است که من کاملا باید بخوانم. همچنین می دانستم که آن را بی رحمانه، و دشوار برای عبور از آن، و من اشتباه نبود. این ممکن است یکی از مهم ترین کتاب هایی باشد که من تا به حال خوانده ام، اما همچنین یکی از دلخراش ترین است, و یکی از تنها کتاب هایی که مجبور شدم قبل از اینکه بتوانم خواندن آن را ادامه دهم، کنار بگذارم و از آن دور شوم. کریستینا لمب روزنامه نگار و نویسنده مشهوری است. او روی I Am Malala و چند پروژه معروف دیگر کار کرده است. او بیشتر زندگی حرفه ای خود را در مناطق جنگی گذرانده است و در مورد بحران ها و موارد مشابه گزارش می دهد, و در این کتاب او آشکارا از انگیزه های خود برای نوشتن در مورد این موضوع و همچنین خستگی عاطفی که در هنگام مصاحبه، تحقیق و نوشتن با آن برخورد کرده است صحبت می کند.هر دوی این موارد مانع از هر گونه سرگردانی روایت به سالن های غبارآلود و علمی می شد که برخی از کتاب های این طبیعت سرگردان هستند.علاقه شخصی بره و تلفات عاطفی که به همراه داشت در سراسر کتاب واضح بود. به همین دلیل, روایت او شخصی بود، و احتمالاً آن عنصر شخصی بود که باعث شد وقتی می خوانم احساس ناراحتی بیشتری کند. “Rape تنها جرمی است که در آن جامعه بیشتر به قربانی انگ می زند تا مجازات مجرم.” بدن ما، میدان های جنگ آنها، یکی از مهم ترین کتاب هایی است که تا به حال خوانده ام, و درست در همان بالا با The Unwomanly Face of War و Rape of Nanking در مورد اینکه چقدر برای من دشوار بود، از نظر عاطفی. از نگاه زنان در بسیاری از نقاط جهان، خوانندگان به یک تور جنگ برده می شوند، و زنانی که اغلب ذکر نشده و تلفات بسیار بالایی دارند، برای نبردهایی که مردان اغلب می جنگند، می پردازند. تجاوز جنسی به عنوان سلاح استفاده می شود, و سپس پیامدهای اجتماعی از زنی که مورد تجاوز قرار گرفته است، چیزی است که شما در مورد آن خواهید خواند، و با این حال این استقامت انسانی و عذاب شخصی است که واقعا به دنده های من چسبیده است. به جای تمرکز بر یک منطقه، هر فصل (گاهی اوقات چند فصل) بر منطقه ای متفاوت از جهان، درگیری متفاوت و زنان متفاوت تمرکز می کند، اما هسته اصلی داستان های گفته شده, صرف نظر از مکان و صرف نظر از شخص مورد مصاحبه، یکسان است. این دلخراش است، و روح خرد کننده است، و نگاه کردن به آن غیرممکن است.این داستانی است که مرزها را در بر می گیرد، و ملیت.این یک داستان زنانه است، و یکی از لحاظ تاریخی به ندرت گفته می شود.در حالی که مردان در جنگ بازی می کنند، این زنان بوده اند که رنج کشیده اند، صداهایی خاموش، نادیده گرفته شده و به سایه ها افتاده اند. در اینجا، بره با زنان ایزدی مصاحبه می کند, بازماندگان بوکوحرام و خانواده های مفقودین، زنانی که از تجاوز دسته جمعی در بنگلادش جان سالم به در بردند، بازماندگان نسل کشی رواندا، بازماندگان پاکسازی ژنتیکی روهینگیا، بازماندگان اردوگاه های تجاوز جنسی در جنگ بوسنی و بسیاری دیگر، او جزئیات را تجلیل نمی کند، اما آنها را انکار نمی کند یا آنها را نادیده می گیرد. با مراقبت و احترام باورنکردنی هم برای کشته شدگان و هم برای بازماندگان, او داستان های بی رنگ آن ها را تعریف می کند و هرگز عوارض عاطفی، روانی یا جسمی این زنان را پنهان نمی کند. “Rape به اندازه قمه، چماق یا کلاشینکف یک سلاح جنگی است, اما در عوض چند بخش وجود دارد که او با نسل بعدی نیز صحبت می کند، افرادی که از این رویدادها متولد شده اند، کودکانی که والدین آنها با نام شوم “the ناپدید شده شناخته می شوند.” در شرایط وحشتناکی متولد شده و سپس به زندانبانان، اسیرکنندگان، کسانی که در موقعیت بالایی قرار داشتند تا به عنوان فرزندان خود بزرگ شوند, اصل و نسب واقعی آنها از سوابق و از حافظه پاک شده است. بره جزئیات وضعیت اسفبار خانواده ها را برای تلاش برای یافتن اعضای گمشده خود، و مبارزه افراد زنده مانده برای برداشتن تکه های زندگی خود را شرح می دهد. تروما اثر خود را بر جای می گذارد و نسل ها را در بر می گیرد. در این داستان ها، بره فقط درباره آنچه در این زمان های پرتنش و غیرممکن برای زنان اتفاق افتاده است صحبت نمی کند, اما همچنین برای بچه ها، برای کسانی که زنده مانده اند.داستان بقا اغلب به اندازه جنگ وحشیانه و دلخراش است، تجاوزها، خود سوء استفاده، پایان خوش وجود ندارد، یا حداقل، تعداد بسیار کمی وجود دارد. جنگ برای برخی ممکن است پایان یابد، اما به نظر می رسد که بی وقفه ادامه می یابد، و از زندگی هر زن، هر روز زندگی می کند، یک طاقچه حک می کند. پژواک, پالمپسست درد. در بعضی جاها داستان از بقیه امیدوارکننده تر است، اما نخ بدبختی در سراسر بافته شده است. “ شما این زنان را ملاقات می کنید، اینجا در شهر، یا به روستا، به تابا می روید و آنها را ملاقات می کنید و آنها عادی به نظر می رسند. اما فکر می کنم وقتی به خانه می روند و شب ها درهای خود را می بندند, فضایی در داخل آنها وجود دارد که هیچ کس نمی تواند به آن نفوذ کند، مهم نیست که چه کاری انجام می دهید.” در نهایت، من احساس می کنم هر چیزی که در مورد این کتاب می نویسم کافی نیست، و صادقانه بگویم که نمی توانم دنیاها را پیدا کنم. به شما بگویم که بدن ما چقدر قدرتمند، مهم و دردناک است، میدان های نبرد آنها واقعاً در سالنامه تاریخ است, این داستان ها در مورد مردان است که ما بیشتر از کسانی که در مورد زنان می خوانیم، اما زنان همیشه حضور دارند. ما به حاشیه ها، به سایه ها، به گوشه هایی که عمیق ترین زخم ها اغلب نامرئی هستند، تنزل داده شده ایم و درد و خون به راحتی نادیده گرفته می شود. در اینجا، کریستینا لمب صدای بی صدا را می دهد، به کسانی که در طول تاریخ به عنوان میدان جنگ ایستاده اند، ناشناخته و ساکت. یکی از قدرتمندترین کتاب هایی که تا به حال خوانده ام. من این نیازها را کاملا باور دارم
برگرفته از goodreads○ خواندن مهم در مورد خشونت جنسی که بر زنان در جنگ و درگیری تحمیل میشود بره چندین درگیری را پوشش میدهد که طی آن خشونت جنسی فقط "چیزی که اتفاق افتادهاست" نبود بلکه به عنوان ابزاری برای ایجاد ترس در زنان و جوامع آنها مورد استفاده قرار گرفت او توضیح داد که چگونه جامعه - و هنوز - تا حد زیادی این جنایات را نادیده میگیرد حتی اگر اکنون جنایات جنگی در نظر گرفته شوند، با این حال, حتی با وجود این تصدیق آنها به عنوان چنین جنایاتی، هنگامی که جنایتکاران جنگی محاکمه می شوند به ندرت متهم و/یا محکوم می شوند، زیرا اغلب محکوم کردن برای جنایات دیگر، به عنوان مثال قتل، "آسان تر" است. ○ تعدادی از زنان داستان های خود را در این کتاب بیان می کنند که هر کدام به اندازه کتاب بعدی وحشتناک هستند. خاطرات دردناکی مطرح می شود و در مورد تأثیر آنها بر زنان بحث می شود, بسیاری از آنها هنوز عدالت را ندیده اند. همچنین به جزئیات می پردازد که چگونه، فقط به دلیل پایان یافتن درگیری ها، زنان در برخی موارد از جامعه دوری می کنند، زیرا صحبت کردن علیه سوء استفاده کنندگان به این معنی است که جوامع خود به آنها تحقیر می شوند.○ گاهی اوقات تکراری است، اگرچه با توجه به موضوع مورد نظر قابل درک است. خواندن آسان نیست, به دنبال یک درگیری و گزارشهای زنان در مورد نحوه سوء استفاده از آنها، برخی در یک نمونه، برخی دیگر به عنوان برده جنسی برای هفتهها، ماهها، سالها نگهداری میشوند هر داستان سزاوار جایگاه خود در تاریخ است، مطمئناً، اما در این روایت آنها شروع به ترکیب شدن با یکدیگر میکنند برخی به طرز وحشتناکی مشابه هستند که البته نکته خوبی است و نشان میدهد که علیرغم محکومیت بینالمللی, این نوع خشونت علیه زنان همچنان اتفاق می افتد. اما کتاب موفق می شود این پیام را منتقل کند و بدون چنین تراکم خشونتی این کار را انجام می داد. تحلیل گسترده تری وجود ندارد و می توانست به راحتی بین داستان های زنان برای تصویری بزرگ تر قرار بگیرد. ○ One شکایت: بره تمایل دارد خود را در روایت وارد کند، اغلب در مورد نحوه انجام کاری اظهار نظر می کند، چیزی گفت, که لزوما به روایت مربوط نیست او سفرهای خود را در کشورهایی که بازدید می کند بین جلسات خود با زنان ذکر می کند، اظهار نظر می کند که چگونه دشوار است که درک کنیم که چگونه خون در یک ساختمان خاص فقط سال ها قبل جاری شده است یا اینکه چگونه او بارها اشاره می کند که چگونه کسی به او گفته است، گویی خاص است که او آن را به او می گوید و نه شخص دیگری. شاید این یک چیز جزئی باشد، اما نه برای من، زیرا این ایده را دارد که کتاب ها درباره زنانی است که در طول جنگ ها رنج کشیده اند.
برگرفته از goodreadsاین سخت ترین کتابی بوده است که تا به حال خوانده ام. اگرچه سخت بود و گاهی مجبور بودم آن را برای مدتی کنار بگذارم، اما معتقدم که این کتاب باید در دوره های تاریخ گنجانده شود. این بخش از جنگ و درگیری باید به نور کشیده شود تا بتوان در مورد آن صحبت کرد و عاملان آن را به دست عدالت سپرد. آنچه این زن و کودکان از سر گذرانده اند غیرقابل درک است. این اتفاق در بسیاری از نقاط - عراق، سوریه، رواندا، نیجریه، فیلیپین، بوسنی - رخ داده است و هر نمونه کاملاً وحشتناک است. همچنین خشمگین این است که برخی از این قربانیان ظالمانه ترین چیزهای قابل تصور نیز هنگام بازگشت به جوامع خود به دلیل آنچه از سر گذرانده اند مورد انگ قرار می گیرند. این کتاب دلخراش و خشمگین است، اما کاملا ضروری است. آن را بخوانید و آن را منتقل کنید.
برگرفته از goodreadsبرای جایزه Booktube 2021 بخوانید.
برگرفته از goodreadsبررسی این کتاب غیرممکن است.خیلی ناراحت‌کننده بود اما خوشحالم که آن را خواندم.نمی‌خواهم در جهل زندگی کنم.داستان‌هایی از سراسر جهان که در آن زنان مورد آزار و تجاوز قرار می‌گیرند تا به پیروزی, نسل‌کشی و سودجویی کمک کنند.اگر به سیاست و تاریخ جهانی علاقه‌مند هستید, من این کتاب را به شما توصیه می‌کنم.
برگرفته از goodreads
