مجموعه شعر "آوازهای کولی" اثر فدریکو گارسیا لورکا، شاعر نامدار اسپانیایی، در سال 1928 منتشر شد و به سرعت به محبوبیت بالایی دست یافت. این کتاب هنوز هم به عنوان بهترین مجموعه شعر لورکا شناخته می‌شود. هجده شعر این کتاب با موضوعاتی چون شب، مرگ، آسمان، ماه و ... پیوند خورده‌اند. لورکا در تمامی این اشعار به کولی‌ها و فرهنگشان می‌پردازد، اما نه به عنوان هدف اصلی، بلکه فقط به عنوان موضوعاتی که با آن ها بتواند پیام اصلی و موردنظر خود را به مخاطب انتقال دهد.
خود لورکا این اثر را «محرابی حکاکی شده از آندلس به همراه کولی ها، اسب ها، فرشتگان مقرب، سیارات، رودخانه ها، گناه های بشر و یادواره ی کودکان عریان کوردوبا» توصیف کرده است.
در مقدمه کتاب، به زندگی‌نامه شاعر اشاره شده است: "فدریکوی جوان، عاشق موسیقی، شعر و ترانه‌های روستائیان به ویژه کولیان آواره وطنش بود، و همین خود نیز بیشترین خمیر مایه زندگی هنری او را پی ریخت ....سادگی و غنای حماسی و تصویری، از ویژگی‌های شعر لورکا است، شاید به همین دلیل است که هم روستانشینان و کولیان دوره‌گرد و هم روشنفکران و مردم شهری آثارش را می‌خوانند ....درک شعر لورکا چندان ساده نیست .چرا که لورکا می‌کوشید، شناخت فکری خود را از مردم جهان با ارزش‌های دنیای صنعتی بیامیزد و در این راه از قدیمی‌ترین منابع و مصالح تا جدیدترین ارزش‌ها و اندیشه‌های فرهنگی سود می‌جست ....آثار فدریکو به خاطر روح تغزلی آن و روانی آندولسی نوشته‌اش، جای مهمی در ادبیات معاصر اسپانیا دارد."
نمونه‌ای از ترجمه اشعار این مجموعه:
در برج زرد ناقوس می‌خواند /و صدای زنگ ناقوس /می‌شکفد روی باد زرد
در برج زرد/ ناقوس می‌ماند/ باد با غبار/سینه نقره‌ای زورق‌ها می‌سازد
