Name: پایان تنهایی
Brand: ققنوس
SKU: printed-book-10151-3228
Price: 240000.0000 IRR
Availability: OutOfStock
Rating: 4.37 (36245 reviews)

کتاب پایان تنهایی نوشته بندیکت ولس، رمانی روانشناختی و عاشقانه است که در سال 2016 منتشر شد. این کتاب روایتگر داستان زندگی سه خواهر و برادر به نام‌های آدم، مارینا و لئون است که در کودکی والدین خود را در یک تصادف از دست می‌دهند و در یک مدرسه شبانه‌روزی بزرگ می‌شوند.

داستان از زبان آدم، برادر بزرگ خانواده، روایت می‌شود. آدم در طول داستان با چالش‌های مختلفی روبرو می‌شود، از جمله تنهایی، فقدان والدین و روابط عاشقانه ناموفق. او در تلاش است تا معنای زندگی را پیدا کند و با گذشته خود کنار بیاید.

داستان پایان تنهایی در مکان‌های مختلفی اتفاق می‌افتد، از جمله آلمان، سوئیس و ایتالیا. نویسنده با استفاده از نثری زیبا و شاعرانه، به بررسی موضوعاتی مانند تنهایی، عشق، خانواده و معنای زندگی می‌پردازد.

این کتاب با استقبال گسترده منتقدان و مخاطبان روبرو شد و جوایز متعددی را از آن خود کرد، از جمله جایزه ادبی اتحادیه اروپا و جایزه انجمن راونسبورگ.

«گاهی آنچه به وجود می‌آید چنان زیبا و خالص است که روح در آن غرق می‌شود، تا کمی استراحت کند و بعد مسیرش را به سمت هیچ ادامه دهد»

شابک

9786002784247

قطع

رقعی

وزن

296

تعداد صفحه

311

سال چاپ

1398

شماره چاپ

عوامل

بندیکت ولس

حسین تهرانی

نظرات ونقدهای اخیر/برتر

sAmAnE

۱۴۰۱/۸/۲

یه رمان عاشقانه‌ی معمولی

برگرفته از goodreads

سارا

۱۳۹۹/۸/۲۸

اگه بخوام فقط یه جمله بگم میگم که "عاشقانه ای بود که چسبید بهم"
این که این نویسنده نسل جدیده امیدوارم میکنه .
پشت جلد رو اصلا نخونید اسپویله :/
خلاصه داستان : روایت زندگی ژول از زبون خودش از بچگی تا میان سالی کسی که توی بچگی مادر و پدرش رو از دست داده و در نوجوانی عاشق میشه داستان اتفاق هایی که براش میوفته.
چقدر از شخصیت لیز خوشم میومد . آزاد و رها
کتاب خوشخوانیه

برگرفته از goodreads

Fateme Maleki

۱۳۹۷/۸/۱

بسیار با شخصیت اصلی داستان احساس قرابت کردم. تلخ و واقعی و خوش نقل کرد

برگرفته از goodreads

Mehrdad

۱۳۹۸/۵/۱۵

کتاب جمله ای داره که میگه "من فقط چیزهایی را می‌توانم باور کنم که احساسشان کنم." و باید بگم من این کتابو باور کردم و یه جاهایی هم اشک ریختم!
شخصیت پردازی ها فوق‌العاده بود و هرکس اخلاق و منش و افکار درونی خودشو داشت و این باعث طبیعی شدن داستان شده بود.
وقایع داستان هم ترکیبی از وقایع خوب و بد بودن اما نه طوری که جمعشون صفر باشه..چون زندگی واقعی هم اینجوری نیست..
شخصیت ها درست مثل زندگی واقعی، مدام در حال بدست آوردن و از دست دادن بودن. اما مهمترین چیز این بود که اکثر شخصیت ها یک جایی از دنیای امن خودشون به بیرون پرت شده بودن و حالا به دلیل احساس ناامنی و گمشدگی و عدم اعتماد و.. به دنبال یه جای امن می گشتن. جای امنی که گاهی در زمان آینده و تخیلات پیدا میشد،گاهی در زمان حال و گاهی هم فقط در گذشته وجود داشت و درنتیجه خاطرات رو برای شخصیت ها برجسته و مهم می کرد.
کتاب بهمون یادآوری میکنه که همه چیز ناپایداره، و خیلی وقایع زندگی شانسی پیش میان و روی زندگی ما تاثیرهای مختلفی میذارن..اما مهم اینه که نترسیم. مخصوصاً از تنهایی..

برگرفته از goodreads

Nafise

۱۴۰۰/۱۱/۲۴

"من در گذشته فریاد کشیده بودم پس صدایم پژواک نداشت"
------
پس از مدتها،کتابی پیدا کردم که زمین گذاشتنش برام سخت شد و تونست برای ساعتهایی من رو از افکارم جدا کنه و ببره یه جای دیگه.
بنظرم وقایع کتاب انسجام خوبی داشتن با اینکه نویسنده در گذر زمان مدام جابجا جابجا میکرد ذهن‌ خواننده رو..و تونست خوب اتفاقات رخ داده در گذشته رو در زمان حال فراخوانی کنه و جور دیگه‌ای روایت کنه.
از شکل اتمام کتاب بیشتر خوشحال شدم چون بجای اینکه سریع با جملات امیدوار کننده و اینکه زندگی هنوز ادامه داره سر و ته ماجرا رو بیاره و یا اینکه در سیاهی و پوچی زندگی غرق بشه،کاراکتری رو توصیف کرد که با ادامه زندگی همقدم شده در حالیکه همزمان با برداشتن هرقدم میدونه چقدر عدم قطعیت وجود داره و دور تا دورش رو سیاهی گرفته..در نهایت بی انتهای قطعی‌ای نقطه پایان رمان رو گذاشته
قلم نویسنده و همچنین ترجمه بسیار روان بودن و مشتاق شدم از هر دو باز هم کتاب بخونم.

برگرفته از goodreads

Parasto

۱۳۹۹/۳/۲۸

پایان تنهایی
داستان از زاویه دید اول شخص با روایت تقریبا خطی از نظر زمانی
داستان به صورت کلی یه داستان کاملا معمولی از یک زندگی ه چیزی که تو هزار تا سریال و فیلم تا حالا دیدیش چیزی که کتاب از رو از رمان‌های معمولی که فت‌وفراوون ریختن و حرفی برای زدن ندارن جدا میکنه درون‌مایه‌ای ه که هنرمندانه بهش پرداخته؛ تنهایی.
باعث میشه احساس کنی یه پاراگراف‌هایی از کتاب دقیقا از زبون تو دارن حرف میزنن
"من عاشق توام، عاشق وینسنت و لوئیزه‌ام‌ عاشق همه‌ی چیزهایی که داریم. ولی گاهی هم احساس کمبود میکنم، احساس میکنم چیزی کم دارم. آن وقت است که میخواهم بروم و برنگردم. خودم هم نمیدانم چرا."
شخصیت اصلی کتاب - همون راوی- پسری که همه‌ی جزییات اطرافش رو با دقت ثبت میکنه ، توی خاطرات و دنیای درونی خودش زندگی میکنه نه که دنیای بیرونی‌ای وجود نداشته باشه اما اون جهان درونی تو رو به ژول -روای- نزدیک میکنه و این دنیای درونی برای منِ خواننده بی‌نهایت قابل لمس بود‌.

نکته‌ی زیبای دیگه تو این کتاب عشقی بود که توصیف کرده بود.
من همیشه عاسق توصیف جزئیات معشوقم این که معمولی‌ترین جزئیات زیباترین نکات در مورد کسین که دوستش داری و خب این کتاب برام پر این جزئیات بود.

در انتقاد ازش باید بنویسم که کمی سیر اتفاقات به چشمم ابگوشتی میومد. ایده‌ی اصلی باعث میشد احساس نکنی دیگه داری فیلم هندی میبینی اما حدودا ۴۰ ۵۰ صفحه‌ی اخر کتاب شبیه سیزن‌های اخر سریالهایی بود که خیلی طوفانی شروع میکنن و اخرش گند میزنن.
همه چیز از ریتم میفتاد، نویسنده هیچ جیز جدیدی برای عرضه نداشت جزییاتی از شخصیت بچه‌های راوی میگفت که نه اونقدر توضیح میداد که بخوای درکش کنی نه اصلا دیگه حوصله‌ش رو داشتی.
و کم.کم شروع میکردی به دور شدن از کتاب و شخصیت‌ها و تو دلت التماس میکردی که تمومش کنه:))

در مجموع کتاب خوبی بود
برای من خصوصا که از آدم عزیزی کادو گرفتمش.

برگرفته از goodreads

Mansurak

۱۴۰۱/۱/۲۰

کتاب پایان تنهایی! زمانی که تموم شد بنظرم رسید ژول: راوی داستان تازه تنهاییش شروع شد ، اما انقد روزای سخت و آسونی رو باهاش دست و پنچه نرم کرده بود و به پختگی رسیده بود که شروع دوباره ش رو میتونست پایان تنهایی اسم بذاره. داستان ازین قراره که ژول پسر بچه ی داستان ما با مرگ ناگهانی پدر و مادرش روبرو میشه و دوتا خواهر و برادر بزرگتر از خودش داره که بعد از مرگ پدر و مادرش با اونها به مدرسه ی شبانه روزی فرستاده میشه... اما داخل مدرسه مسیر اون از خواهر و برادرش جدا میشه و ژول میمونه با ترس تنهایی، دلشکستگی، افسرده گی و اینکه چرا خواهر و برادرش اونو تنها گذاشتن... بعدها با دختری به اسم الوا آشنا میشه که تنها دوستش بوده و براش جای همه خانواده ش رو پر میکنه اما دست روزگار جوری میشه که ژول سالها از الوا دور میمونه و پوچی عظیمی زندگیشو در برمیگیره و ژول نمیتونه از فکر الوا بیرون بیاد تا اینکه سالها بعد اتفاقی باز سر الوا سر راه زندگیش قرار میگیره ...
توی خط به خط این رمان من پختگی رو حس کردم تو شخصیت اول داستان و لمسش برام قابل باور بود...

برگرفته از goodreads

Neo Mohammad

۱۴۰۱/۱۱/۲۳

مهم‌ترین و پررنگ‌ترین ویژگی این کتاب احساساتی بود که در متن داستان وجود داشت و راکد نبود؛ احساساتی که زنده بودن و جریان داشتن و به وقتش تو رو هم به وجد می‌آوردن؛ حتی اگه بوی غم و تنهایی و مرگ می‌دادن. احساساتی که محترم بودن و تو رو پس نمی‌زدن. ملموس بودن و نزدیک. مرزهای جغرافیایی رو منسوخ کرده بودن چون انسانی بودن و واقعی. به‌دور از ادا و فانتزی‌های مسخره و اغراق‌آمیز. ساده و قابل فهم. سادگی روایت هم یکی دیگه از ویژگی‌های خوب داستان بود که دلنشینش کرده بود. سادگی‌ای که وقتی با احساسات ملموس داستان تلفیق می‌شدن واقعاً نتیجه رو دوست‌داشتنی می‌کردن.
.
داستان کتاب درمورد زندگی یه خانواده‌ست که از کودکی بچه‌ها شروع و تا زمان میان‌سالی‌شون پیش می‌ره و اتفاقات و چالش‌هایی که طی این مدت براشون رخ می‌ده رو روایت می‌کنه.
.
ترجمه و ویراستاری تقریباً بی‌نقص بود.
.
مواظب بذر خاطراتی که در زمان حال و به همراه بقیه می‌کاری باش. یه روزی در آینده ممکنه مجبور بشی ثمره‌اشو دِرو کنی.

برگرفته از goodreads

Anne

۱۴۰۲/۱۰/۶

کتاب خوبی نبود. مجموعه‌ای از حوادث تلخ که بی‌هیچ ترتیب و هیچ ارتباط قشنگی کنار هم ردیف شده بود. سه تا بچه که تو سن کم پدر و مادرشون رو از دست میدن، پسر کوچک که راوی داستانه، خیلی آسیب میبینه توی مدرسه شبانه روزی با دختری شبیه خودش آشنا میشه، سال‌ها بعد با اون دختر ازدواج میکنه و درنهایت دختر به سرطان دچار میشه و میمیره.
تمام حوادث با روند نامنظم و بی‌ترتیب بیان میشه، از زمانی به زمان دیگه پرش میکنه و به طرز سست و شکننده‌ای به هم وصل میشه طوری که تو پیوند درستی بین ماجراها و زمان‌ها پیدا نمیکنی، و خیلی چیزها اید وسط نامشخص باقی میمونه مثل ماجرای عمویی که در جوانی مرده‌ و پدری که همیشه ترسیده و وحشت‌زده بوده.
درکل کتاب خوبی نیست، به قول کسی، سواستفاده احساسیه. همین.

برگرفته از goodreads

Hosein

۱۳۹۹/۱۰/۲۱

نویسنده داستان‌گویی خوبیه. من رو با خودش جلو برد و البته داستانش عمق زیادی نداره. داستان رو دوست داشتم. البته توقع زیادی ازش نداشتم. مثل کسی بود که توی اتوبوس پای حرفاش نشستم. در همین حد. یک درجه دوی خوب بود نه بیشتر. ترجمه هم می تونست خیلی بهتر از این باشه اما قابل قبول بود.

برگرفته از goodreads