زیگموند فروید

زیگموند فروید (۱۸۵۶-۱۹۳۹) عصب‌شناس برجسته اتریشی و بنیانگذار علم روانکاوی بود. او به‌عنوان یک روش درمانی در روان‌شناسی، انقلابی در درک ما از ذهن انسان ایجاد کرد.

تاثیرات فروید:

- اهمیت ناخودآگاه: فروید بر نقش حیاتی ناخودآگاه در ذهن انسان تأکید کرد. او معتقد بود که افکار، احساسات و تجربیات سرکوب‌شده در ناخودآگاه، می‌توانند بر رفتار و سلامت روان ما تأثیر بگذارند.
- تفسیر رویا: فروید رویاها را "راهی به سوی ناخودآگاه" می‌دانست. او روشی برای تفسیر رویاها ابداع کرد که به درک افکار و احساسات پنهان افراد کمک می‌کرد.
- مراحل رشد روانی-جنسی: فروید نظریه‌ای در مورد مراحل رشد روانی-جنسی ارائه داد که بر نقش میل جنسی در رشد شخصیت تأکید دارد.
- مکانیسم‌های دفاعی: فروید مکانیسم‌های دفاعی را به‌عنوان ابزارهایی برای مقابله با اضطراب و حفظ سلامت روان معرفی کرد.

آثار برجسته:

1- تفسیر رویاها (۱۹۰۰)
2- توتم و تابو (۱۹۱۳)
3- روانشناسی توده‌ها و تحلیل منِ آن (۱۹۲۱)
4- تمدن و نارضایتی‌های آن (۱۹۳۱)

فروید یکی از تاثیرگذارترین شخصیت‌های قرن بیستم بود. ایده‌های او در مورد ذهن انسان، در زمینه‌های مختلفی از جمله روان‌شناسی، روان‌پزشکی، ادبیات، و هنر، انقلابی ایجاد کرد.