کتاب "موسی و یکتاپرستی" (به آلمانی: Der Mann Moses und die monotheistische Religion) آخرین کتابی است که زیگموند فروید در سال 1937 منتشر کرد. در این کتاب، فروید به بررسی ریشه‌های دین یهود و مسیحیت می‌پردازد. او با اتکا به نظریات روانکاوی خود، به این نتیجه می‌رسد که دین یهود توسط یک اشراف زاده مصری به نام "موسی" بنیانگذاری شده است. وی نیمی از این کتاب را بصورت مقالاتی در مجله روانکاوری «ایماگو» در اتریش منتشر کرد و انتشار بقیه آن در انگلستان صورت گرفت. در قسمتی از مباحث این کتاب با مفاهیم روانکاوی سر و کار پیدا میکنیم ولی درک آن مستلزم داشتن اطلاعات وسیع و عمیق در روانکاوی نیست، بلکه آشنائی کلی با مفاهیم آن برای فهم مطلب کفایت میکند. مبنای قسمتی از استنتاجات نویسنده، نظرات او در اثر معروف و مهمش «توتم و تابو» است.
موضوعات:
- ریشه‌های دین یهود: فروید معتقد است که دین یهود توسط یک اشراف زاده مصری به نام "موسی" بنیانگذاری شده است. او این فرضیه را بر اساس شباهت‌هایی که بین دین یهود و آئین آخناتون، فرعون مصر، وجود دارد، مطرح میکند.
- قتل موسی: فروید معتقد است که موسی توسط قوم خود به قتل رسیده است. او این موضوع را با مفهوم "حس گناه جمعی" توضیح میدهد.
- ریشه‌های مسیحیت: فروید معتقد است که مسیحیت ادامه دین یهود است و از آن سرچشمه گرفته است.
کتاب "موسی و یکتاپرستی" یکی از مهم‌ترین آثار فروید در زمینه دین و روانکاوی است. این کتاب به دلیل ارائه نظرات جدید و جسورانه فروید در مورد ریشه‌های دین یهود و مسیحیت، در زمان انتشار خود جنجال زیادی برانگیخت.
این کتاب اثری مهم در زمینه دین و روانکاوی است و به بررسی ریشه‌های دین یهود و مسیحیت از دیدگاه روانکاوی می‌پردازد.
