ونه‌گات کورت

کورت وانه‌گت جونیور نویسندهٔ آمریکایی بود. آثار او غالباً ترکیبی از طنزی سیاه و مایه‌های علمی‌تخیلی است که از میان آن‌ها گهوارهٔ گربه (۱۹۶۳)، سلاخ‌خانهٔ شمارهٔ پنج (۱۹۶۹) و صبحانهٔ قهرمانان (۱۹۷۳) بیشتر ستایش شده‌اند. در سال ۱۹۹۹، آستروئید یا سیارک ۲۵۳۹۹ را به بزرگداشت او وانه‌گت نامیدند.

وانه‌گت در ۱۱ نوامبر ۱۹۲۲ در سینسیناتی، اوهایو، به دنیا آمد. او در دانشگاه شیکاگو تحصیل کرد و پس از فارغ‌التحصیلی، به کار نویسندگی و روزنامه‌نگاری پرداخت. اولین رمان او، «پیانوی خودنواز»، در سال ۱۹۵۲ منتشر شد. این رمان داستان مردی را روایت می‌کند که در تلاش است تا در جامعهٔ پس از جنگ جهانی دوم آمریکا جایگاهی برای خود پیدا کند. وانه‌گت در سال‌های بعد، رمان‌های دیگری نیز نوشت که به مسائلی مانند جنگ، خشونت، عشق و امید می‌پرداختند. از جملهٔ این رمان‌ها می‌توان به «گهوارهٔ گربه» (۱۹۶۳)، «سلاخ‌خانهٔ شمارهٔ پنج» (۱۹۶۹)، «صبحانهٔ قهرمانان» (۱۹۷۳)، «مرد بی‌وطن» (۱۹۷۷)، «آسمان یک‌تکه» (۱۹۸۵) و «آخرین جشن» (۱۹۹۷) اشاره کرد.

او به خاطر سبک نوشتاری طنزآمیز و انتقادی‌اش، شناخته شده است. او در آثار خود، به بررسی مسائلی مانند جنگ، خشونت، عشق و امید می‌پردازد. وانه‌گت همچنین به خاطر استفاده از زبانی ساده و صریح در آثار خود، شناخته شده است. وانه‌گت در ۱۱ آوریل ۲۰۰۷ در سن ۸۴ سالگی در نیویورک درگذشت.

برخی از آثار کورت وانه‌گت:

- پیانوی خودنواز (۱۹۵۲)
- گهوارهٔ گربه (۱۹۶۳)
- سلاخ‌خانهٔ شمارهٔ پنج (۱۹۶۹)
- صبحانهٔ قهرمانان (۱۹۷۳)
- مرد بی‌وطن (۱۹۷۷)
- آسمان یک‌تکه (۱۹۸۵)
- آخرین جشن (۱۹۹۷)