احمد شاملو

احمد شاملو (زادهٔ ۲۱ آذر ۱۳۰۴ – درگذشتهٔ ۲ مرداد ۱۳۷۹) شاعر، نویسنده، مترجم، فرهنگ‌نویس و از دبیران کانون نویسندگان ایران بود. او از مشهورترین شاعران معاصر فارسی‌زبان است که به واسطهٔ سرودن شعر نو و همچنین ترجمه‌ آثار برجستهٔ ادبی جهان به فارسی، شهرت بسیاری کسب کرد.

شاملو در تهران متولد شد. به دلیل شغل پدرش که افسر ارتش بود، دوران کودکی خود را در شهرهای مختلف ایران گذراند. تحصیلات منظمی ‌نداشت و در سنین پایین به کار و فعالیت‌های سیاسی روی آورد. به دلیل فعالیت‌های سیاسی بارها زندانی شد. در سال ۱۳۲۵ با نیما یوشیج، پدر شعر نو فارسی، آشنا شد و تحت تاثیر او به سرودن شعر نو پرداخت. با بسیاری از نویسندگان و شاعران برجستهٔ ایرانی معاصر، مانند هوشنگ ابتهاج، فروغ فرخزاد، و سیمین بهبهانی، دوستی و همکاری داشت. در سال ۱۳۴۷ با آیدا سرکیسیان، شاعر و مترجم، ازدواج کرد. شاملو در سال ۱۳۷۹ درگذشت و در امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.

آثار:

شاملو در زمینه‌های مختلف ادبی از جمله شعر، داستان کوتاه، نمایشنامه، نقد ادبی، ترجمه و فرهنگ‌نویسی فعالیت داشت.
از جمله مشهورترین مجموعه‌های شعر او می‌توان به "هوای تازه", "باغ آینه", "آیدا در آینه", "مرثیه ای برای پایکوبان و ترانه ای برای زندانیان" و "کتاب کوچه" اشاره کرد. او همچنین آثاری از نویسندگان برجستهٔ جهان مانند آنتوان دو سنت اگزوپری، آلبر کامو، ژان پل سارتر، ویلیام فاکنر و ارنست همینگوی را به فارسی ترجمه کرد.

سبک:

• شاملو در شعر نو فارسی سبکی نوآورانه و منحصر به فرد را پایه‌گذاری کرد.
• او از زبان ساده و صمیمی در شعر خود استفاده می‌کرد و به مضامین اجتماعی، سیاسی و عاشقانه می‌پرداخت.
• شاملو در شعر خود به مسائلی مانند آزادی، عدالت، عشق و انسانیت توجه ویژه‌ای داشت.

احمد شاملو از تاثیرگذارترین شاعران معاصر ایران است. شعر او الهام‌بخش بسیاری از شاعران جوان بوده و هست. شاملو همچنین به دلیل فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی خود، نقشی مهم در تاریخ معاصر ایران ایفا کرده است.