"دوِ امدادیِ تک‌نفره" نوشته محمد شمس لنگرودی، سفری است به اعماق خاطرات شاعری که نامش با شعر عاشقانه در ادبیات معاصر ایران عجین شده است. این کتاب، که روایتی از زندگی شمس لنگرودی از کودکی تا جوانی است، علاوه بر اینکه تصویری از زندگی شخصی شاعر را به مخاطب ارائه می‌دهد، تصویری از ایران در دهه‌های ۳۰ تا ۵۰ خورشیدی را نیز به تصویر می‌کشد.
محمد شمس لنگرودی، شاعر، پژوهشگر و بازیگر ایرانی است. او در سال ۱۳۲۹ در لنگرود متولد شد. از آثار معروف او می‌توان به مجموعه شعرهای "رفتار تشنگی"، "در مهتابی دنیا" و "خاکستر و بانو" اشاره کرد
لنگرودی در این کتابِ خود، با زبانی ساده و روانی، از خاطرات کودکی‌اش در لنگرود می‌گوید، از خانواده‌اش، از دوستانش و از اتفاقاتی که بر او گذشته است. او با صداقتی مثال‌زدنی، از احساسات، ترس‌ها و امیدهایش می‌گوید و خواننده را در دنیای درونی خود شریک می‌کند.
یکی از نکات جالب توجه در این کتاب، روایت صادقانه شاعر از دوران کودکی و نوجوانی‌اش است. او بدون هیچگونه پرده‌پوشی، از مشکلات و سختی‌هایی که در زندگی تجربه کرده است، می‌گوید. از جمله این مشکلات، فقر، بیماری، و ناآرامی‌های اجتماعی است. با خواندن این کتاب، مخاطب درمی‌یابد که شمس لنگرودی، با وجود تمام این مشکلات، توانسته است به یکی از بزرگ‌ترین شاعران معاصر ایران تبدیل شود.
"دوِ امدادیِ تک‌نفره" تنها یک کتاب خاطره نیست. این کتاب، یک سند تاریخی است که تصویری از ایران در دهه‌های ۳۰ تا ۵۰ خورشیدی را به دست می‌دهد. خواننده با خواندن این کتاب، با فرهنگ، آداب و رسوم، و باورهای مردم آن دوران آشنا می‌شود.
اگر به ادبیات معاصر ایران علاقه‌مند هستید و می‌خواهید با زندگی و آثار محمد شمس لنگرودی بیشتر آشنا شوید، خواندن کتاب "دوِ امدادیِ تک‌نفره" را به شما توصیه می‌کنم. این کتاب، علاوه بر اینکه یک اثر ادبی ارزشمند است، یک سند تاریخی نیز محسوب می‌شود.