حافظ افکارِ مولوی و خیام را با سخنِ سعدی پیوند زد و عناصرِ دیگر مانند طنز و نگرش‌های سیاسی و نقد اجتماعی به آن اضافه کرد. او غزل عاشقانه و عارفانه را به یکدیگر پیوند زده‌است. غزلِ عاشقانه را سعدی، و غزلِ عارفانه را مولوی به اوج رسانده بودند، و تنها راه، حیات دوباره غزل آمیختنِ این دو به یکدیگر بود. اما تلفیقِ این دو غزل در شعرِ حافظ به عالی‌ترین شکل ممکن صورت پذیرفته و زبانِ بلیغ و هنرمندانه با مضامینی تازه گرد آمده‌است.
پوشیده گویی ، بیان غیر مستقیم و پرابهام و ایهام روی دادها ، طنزهای گزنده و کنایه های رسوا کننده از شگردهای زبانی دیگری ک حافظ است که به دو پهلوگویی هایش باز میگردد و او از دیگر شاعران ایرانی متمایز می‌کند. به همین سبب شعر او پر از اشاره هاى تاریخى به اوضاع و احوال عصر اوست که بسیارى از آنها برای ما مجهول است و از سویى دیگر به کارگیرى زبان ادبى، یعنى استفاده کامل آرایه‌های ادبی شعر او رل پیچیده‌تر کرده است .
کتاب "چلپاره غزل: حافظ شیرازى" گزیده‌ای از غزلیات حافظ شیرازی است که توسط مهدی شعبانی گردآوری و شرح و تفسیر شده است. این کتاب در دو بخش کلی تنظیم شده است:
بخش اول: شامل 100 غزل از حافظ شیرازی است که بر اساس موضوعات مختلف دسته‌بندی شده‌اند.
بخش دوم: شامل شرح و تفسیر غزلیات است. در این بخش، نویسنده به معنای ابیات، شرح واژگان و اصطلاحات دشوار و همچنین ارائه نکات ادبی پرداخته است.
