محمدحسین فاضل‌تونی

محمد حسین فاضل تونی در سال ۱۲۸۸ هجری قمری در شهر تون (طبس) دیده به جهان گشود. پس از طی دوران کودکی در زادگاهش، راهی مشهد شد و در آنجا به تحصیل علوم دینی و فلسفی پرداخت. هوش سرشار و حافظه‌ی شگفت‌انگیزش، او را در این مسیر ممتاز کرده بود.

عطش فراگیری علم، فاضل تونی را به سوی اصفهان، پایتخت فرهنگی آن زمان، رهنمون شد. در این شهر، در محضر استادان نامداری همچون جهانگیرخان قشقایی، سید محمد صادق خاتون آبادی، آخوند فشارکی و آقا سید علی نجف آبادی زانوی تلمذ زد و بر ذخایر دانش خود افزود. فاضل تونی به حافظه فوق‌العاده و تسلط بر علوم مختلف، به ویژه فلسفه و عرفان، مشهور بود. فضیلت و مقام علمی او چنان بود که مورد احترام و تأیید بزرگان زمان، از جمله آیت‌الله بروجردی، قرار گرفت. آیت‌الله بروجردی در نامه‌ای به او، لقب «عِماد العلماء المتألهین» را اعطا کرد.

تألیفات فاضل تونی عبارتند از:

▪︎ حکمت قدیم

▪︎ الهیات

▪︎ ترجمه قانون سماع طبیعی

▪︎ تعلیقه بر شرح فصوص الحکم

▪︎ حواشی بر اسفار

فاضل تونی در طول دوران تدریس خود، شاگردان برجسته‌ای تربیت کرد که هریک در علوم مختلف صاحب‌نظر شدند. میراث علمی و فرهنگی او، شامل آثار مکتوب ارزشمند و تربیت شاگردانی است که منشاء خدمات علمی و فرهنگی فراوانی شدند. این حکیم فرزانه در سال ۱۳۳۹ شمسی در تهران دار فانی را وداع گفت و در جوار مرقد مطهر حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) به خاک سپرده شد.