نزار قبانی

نزار قبانی، شاعر پرآوازه سوری، با اشعار عاشقانه و سیاسی خود جایگاه ویژه‌ای در ادبیات عرب دارد. او در سال ۱۹۲۳ در دمشق به دنیا آمد و در سال ۱۹۹۸ در لندن درگذشت. نزار توفیق قبانی، دیپلمات، شاعر، نویسنده و ناشر سوری بود که سبک شعری او ترکیبی از سادگی و ظرافت در کاوش موضوعات عشق، اروتیسم، فمینیسم، دین و ناسیونالیسم عربی می‌باشد.

قبانی به عنوان شاعر عشق شناخته می‌شود، اما عشق او فراتر از عاشقانه‌های سنتی بود. او با جسارت و صراحت به موضوعاتی مانند آزادی زنان و روابط عاشقانه پرداخت. عشق و زن، محور اصلی بسیاری از اشعار قبانی هستند. او زن را به عنوان یک موجود آزاد و مستقل می‌بیند و به حقوق او احترام می‌گذارد. پس از شکست عرب‌ها در جنگ ۱۹۶۷، قبانی به شدت تحت تاثیر قرار گرفت و شعرش رنگ و بوی سیاسی به خود گرفت. او در اشعارش به انتقاد از رژیم‌های دیکتاتوری، اشغال فلسطین و وضعیت زنان در جهان عرب پرداخت. یکی از دلایل محبوبیت شعر قبانی، زبان ساده و روان اوست. او از پیچیدگی‌های ادبی دوری می‌جست و سعی می‌کرد پیام خود را به ساده‌ترین شکل ممکن به مخاطب برساند.

نزار قبانی دانش‌آموخته دانشگاه دمشق بود. وی به زبان‌های فرانسه، انگلیسی و اسپانیولی نیز مسلط بود و مدت بیست سال در دستگاه دیپلماسی سوریه خدمت کرد.

● برخی از آثار وی که به فارسی ترجمه شده:

باران یعنی تو برمی‌گردی

بیروت، عشق و باران

عشق پشت چراغ قرمز نمی‌ماند!

در بندر آبی چشمانت

گنجشک‌ها ویزا نمی‌خواهند

عشق ما روی آب راه می‌رود

صد نامهٔ عاشقانه

نزار قبانی یکی از تاثیرگذارترین شاعران معاصر عرب است. او نه تنها در دنیای عرب بلکه در سراسر جهان طرفداران بسیاری دارد. اشعار او الهام‌بخش بسیاری از شاعران و نویسندگان بوده است.