ما در میخوانم محصول مورد نظر شما را پس از ثبت تقاضا تولید میکنیم. این بدان معنی است که در فروشگاه ما هیچ کتابی ناموجود نیست. ما بر اساس تقاضای مشتری، کتاب رابا بهترین کیفیت چاپ دیجیتال بهصورت اختصاصی چاپ کرده و با کمترین قیمت در اختیار علاقهمندان به کتابخوانی قرار میدهیم.


سهتار جلال آلاحمد کتاب "سهتار"، مجموعهای از ۱۳ داستان کوتاه به قلم نویسنده برجسته ایرانی، جلال آلاحمد، است که در آن، نویسنده با نگاهی تیزبین و منتقدانه به مسائل و معضلات اجتماعی، فرهنگی و مذهبی جامعه خود پرداخته است. این مجموعه، همچون دیگر آثار آلاحمد، بازتابی از دغدغهها، رنجها و چالشهای مردم در دوران زندگی اوست. آلاحمد با زبانی صریح و بی پرده، به نقد خرافات، جهل، فقر و بیعدالتی میپردازد و تلاش میکند تا با بیدار کردن وجدان جامعه، زمینهای برای تغییر و بهبود شرایط فراهم آورد. یکی از ویژگیهای بارز داستانهای آلاحمد، پیوند عمیق آنها با واقعیتهای اجتماعی و تاریخی زمانهاش است. او نه تنها یک نویسنده، بلکه یک روشنفکر و منتقد اجتماعی بود که با قلم خود به مبارزه با نارساییها و کاستیهای جامعه میپرداخت. در سهتار نیز این ویژگی به وضوح قابل مشاهده است. داستانها، تصویری زنده و گویا از زندگی مردم در دهههای ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰ خورشیدی را به نمایش میگذارند؛ دورانی که ایران درگیر تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی گوناگونی بود. داستان «سهتار» که عنوان کتاب نیز از آن گرفته شده، به موضوع مهمی در جامعه میپردازد: مشغول کردن مردم به مسائل جزئی و کماهمیت شرعی، به منظور دور کردن آنها از مشکلات و مسائل اصلی جامعه و منحرف کردن اذهان عمومی. آلاحمد با این داستان، به نقد این رویکرد میپردازد که چگونه برخی با پرداختن به مسائل فرعی، سعی در پنهان کردن مشکلات اساسی جامعه دارند. زبان و ساختار داستانهای سهتار نیز از ویژگیهای قابل توجه آن است. آلاحمد در این مجموعه، از زبانی ساده و روان استفاده میکند که به زبان محاوره و گفتار مردم نزدیک است. این امر باعث میشود که داستانها برای طیف وسیعی از خوانندگان قابل فهم و جذاب باشند. همچنین، ساختار داستانها نیز به گونهای است که گویی از زبان مردم شنیده میشوند و ریشه در فرهنگ عامه ایرانی دارند. یکی از نکات قابل توجه در داستانهای سهتار، پرداختن به شخصیتهایی از طبقات فرودست و محروم جامعه است. آلاحمد با همدلی و دلسوزی، به تصویر زندگی این افراد، رنجها و آرزوهایشان میپردازد. او با نشان دادن چهره واقعی فقر، بیعدالتی و تبعیض، سعی در بیدار کردن وجدان جامعه و ایجاد حس مسئولیت در قبال این افراد دارد. در داستانها، اغلب با موقعیتهایی از نوجوانان و جوانانی روبرو میشویم که درگیر مشکلات و چالشهای گوناگونی هستند. آلاحمد بدون ارائه اطلاعات زیادی از گذشته این شخصیتها، صرفاً به ترسیم وضعیت فعلی آنها و اتفاقات پیرامونشان میپردازد. این رویکرد، باعث میشود که تمرکز داستان بر روی موقعیت و شرایط فعلی شخصیتها باشد و خواننده بتواند به طور ملموستری با آنها همذاتپنداری کند. جلال آلاحمد، نویسندهای روشنفکر، منتقد ادبی و مترجم بود که در دهه ۱۳۴۰ به شهرت رسید و تأثیر بسزایی در جریان روشنفکری و نویسندگی ایران داشت. او با آثار خود، به نقد سنتهای غلط، خرافات و عقبماندگیهای جامعه میپرداخت و تلاش میکرد تا با آگاهیبخشی به مردم، زمینهای برای تغییر و پیشرفت فراهم آورد. تأثیر او بر نویسندگان بعدی همچون نادر ابراهیمی و غلامحسین ساعدی نیز قابل مشاهده است. در مجموع، کتاب سهتار، اثری ارزشمند و ماندگار در ادبیات معاصر ایران است که با نگاهی منتقدانه و دلسوزانه به مسائل و معضلات جامعه پرداخته و تصویری زنده و گویا از زندگی مردم در دورهای خاص از تاریخ ایران ارائه میدهد. این کتاب، همچنان پس از گذشت سالها، برای خوانندگان خود جذاب و آموزنده است و میتواند به درک بهتر مسائل اجتماعی و فرهنگی جامعه کمک کند.
سهتار جلال آلاحمد کتاب "سهتار"، مجموعهای از ۱۳ داستان کوتاه به قلم نویسنده برجسته ایرانی، جلال آلاحمد، است که در آن، نویسنده با نگاهی تیزبین و منتقدانه به مسائل و معضلات اجتماعی، فرهنگی و مذهبی جامعه خود پرداخته است. این مجموعه، همچون دیگر آثار آلاحمد، بازتابی از دغدغهها، رنجها و چالشهای مردم در دوران زندگی اوست. آلاحمد با زبانی صریح و بی پرده، به نقد خرافات، جهل، فقر و بیعدالتی میپردازد و تلاش میکند تا با بیدار کردن وجدان جامعه، زمینهای برای تغییر و بهبود شرایط فراهم آورد. یکی از ویژگیهای بارز داستانهای آلاحمد، پیوند عمیق آنها با واقعیتهای اجتماعی و تاریخی زمانهاش است. او نه تنها یک نویسنده، بلکه یک روشنفکر و منتقد اجتماعی بود که با قلم خود به مبارزه با نارساییها و کاستیهای جامعه میپرداخت. در سهتار نیز این ویژگی به وضوح قابل مشاهده است. داستانها، تصویری زنده و گویا از زندگی مردم در دهههای ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰ خورشیدی را به نمایش میگذارند؛ دورانی که ایران درگیر تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی گوناگونی بود. داستان «سهتار» که عنوان کتاب نیز از آن گرفته شده، به موضوع مهمی در جامعه میپردازد: مشغول کردن مردم به مسائل جزئی و کماهمیت شرعی، به منظور دور کردن آنها از مشکلات و مسائل اصلی جامعه و منحرف کردن اذهان عمومی. آلاحمد با این داستان، به نقد این رویکرد میپردازد که چگونه برخی با پرداختن به مسائل فرعی، سعی در پنهان کردن مشکلات اساسی جامعه دارند. زبان و ساختار داستانهای سهتار نیز از ویژگیهای قابل توجه آن است. آلاحمد در این مجموعه، از زبانی ساده و روان استفاده میکند که به زبان محاوره و گفتار مردم نزدیک است. این امر باعث میشود که داستانها برای طیف وسیعی از خوانندگان قابل فهم و جذاب باشند. همچنین، ساختار داستانها نیز به گونهای است که گویی از زبان مردم شنیده میشوند و ریشه در فرهنگ عامه ایرانی دارند. یکی از نکات قابل توجه در داستانهای سهتار، پرداختن به شخصیتهایی از طبقات فرودست و محروم جامعه است. آلاحمد با همدلی و دلسوزی، به تصویر زندگی این افراد، رنجها و آرزوهایشان میپردازد. او با نشان دادن چهره واقعی فقر، بیعدالتی و تبعیض، سعی در بیدار کردن وجدان جامعه و ایجاد حس مسئولیت در قبال این افراد دارد. در داستانها، اغلب با موقعیتهایی از نوجوانان و جوانانی روبرو میشویم که درگیر مشکلات و چالشهای گوناگونی هستند. آلاحمد بدون ارائه اطلاعات زیادی از گذشته این شخصیتها، صرفاً به ترسیم وضعیت فعلی آنها و اتفاقات پیرامونشان میپردازد. این رویکرد، باعث میشود که تمرکز داستان بر روی موقعیت و شرایط فعلی شخصیتها باشد و خواننده بتواند به طور ملموستری با آنها همذاتپنداری کند. جلال آلاحمد، نویسندهای روشنفکر، منتقد ادبی و مترجم بود که در دهه ۱۳۴۰ به شهرت رسید و تأثیر بسزایی در جریان روشنفکری و نویسندگی ایران داشت. او با آثار خود، به نقد سنتهای غلط، خرافات و عقبماندگیهای جامعه میپرداخت و تلاش میکرد تا با آگاهیبخشی به مردم، زمینهای برای تغییر و پیشرفت فراهم آورد. تأثیر او بر نویسندگان بعدی همچون نادر ابراهیمی و غلامحسین ساعدی نیز قابل مشاهده است. در مجموع، کتاب سهتار، اثری ارزشمند و ماندگار در ادبیات معاصر ایران است که با نگاهی منتقدانه و دلسوزانه به مسائل و معضلات جامعه پرداخته و تصویری زنده و گویا از زندگی مردم در دورهای خاص از تاریخ ایران ارائه میدهد. این کتاب، همچنان پس از گذشت سالها، برای خوانندگان خود جذاب و آموزنده است و میتواند به درک بهتر مسائل اجتماعی و فرهنگی جامعه کمک کند.
سهتار جلال آلاحمد کتاب "سهتار"، مجموعهای از ۱۳ داستان کوتاه به قلم نویسنده برجسته ایرانی، جلال آلاحمد، است که در آن، نویسنده با نگاهی تیزبین و منتقدانه به مسائل و معضلات اجتماعی، فرهنگی و مذهبی جامعه خود پرداخته است. این مجموعه، همچون دیگر آثار آلاحمد، بازتابی از دغدغهها، رنجها و چالشهای مردم در دوران زندگی اوست. آلاحمد با زبانی صریح و بی پرده، به نقد خرافات، جهل، فقر و بیعدالتی میپردازد و تلاش میکند تا با بیدار کردن وجدان جامعه، زمینهای برای تغییر و بهبود شرایط فراهم آورد. یکی از ویژگیهای بارز داستانهای آلاحمد، پیوند عمیق آنها با واقعیتهای اجتماعی و تاریخی زمانهاش است. او نه تنها یک نویسنده، بلکه یک روشنفکر و منتقد اجتماعی بود که با قلم خود به مبارزه با نارساییها و کاستیهای جامعه میپرداخت. در سهتار نیز این ویژگی به وضوح قابل مشاهده است. داستانها، تصویری زنده و گویا از زندگی مردم در دهههای ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰ خورشیدی را به نمایش میگذارند؛ دورانی که ایران درگیر تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی گوناگونی بود. داستان «سهتار» که عنوان کتاب نیز از آن گرفته شده، به موضوع مهمی در جامعه میپردازد: مشغول کردن مردم به مسائل جزئی و کماهمیت شرعی، به منظور دور کردن آنها از مشکلات و مسائل اصلی جامعه و منحرف کردن اذهان عمومی. آلاحمد با این داستان، به نقد این رویکرد میپردازد که چگونه برخی با پرداختن به مسائل فرعی، سعی در پنهان کردن مشکلات اساسی جامعه دارند. زبان و ساختار داستانهای سهتار نیز از ویژگیهای قابل توجه آن است. آلاحمد در این مجموعه، از زبانی ساده و روان استفاده میکند که به زبان محاوره و گفتار مردم نزدیک است. این امر باعث میشود که داستانها برای طیف وسیعی از خوانندگان قابل فهم و جذاب باشند. همچنین، ساختار داستانها نیز به گونهای است که گویی از زبان مردم شنیده میشوند و ریشه در فرهنگ عامه ایرانی دارند. یکی از نکات قابل توجه در داستانهای سهتار، پرداختن به شخصیتهایی از طبقات فرودست و محروم جامعه است. آلاحمد با همدلی و دلسوزی، به تصویر زندگی این افراد، رنجها و آرزوهایشان میپردازد. او با نشان دادن چهره واقعی فقر، بیعدالتی و تبعیض، سعی در بیدار کردن وجدان جامعه و ایجاد حس مسئولیت در قبال این افراد دارد. در داستانها، اغلب با موقعیتهایی از نوجوانان و جوانانی روبرو میشویم که درگیر مشکلات و چالشهای گوناگونی هستند. آلاحمد بدون ارائه اطلاعات زیادی از گذشته این شخصیتها، صرفاً به ترسیم وضعیت فعلی آنها و اتفاقات پیرامونشان میپردازد. این رویکرد، باعث میشود که تمرکز داستان بر روی موقعیت و شرایط فعلی شخصیتها باشد و خواننده بتواند به طور ملموستری با آنها همذاتپنداری کند. جلال آلاحمد، نویسندهای روشنفکر، منتقد ادبی و مترجم بود که در دهه ۱۳۴۰ به شهرت رسید و تأثیر بسزایی در جریان روشنفکری و نویسندگی ایران داشت. او با آثار خود، به نقد سنتهای غلط، خرافات و عقبماندگیهای جامعه میپرداخت و تلاش میکرد تا با آگاهیبخشی به مردم، زمینهای برای تغییر و پیشرفت فراهم آورد. تأثیر او بر نویسندگان بعدی همچون نادر ابراهیمی و غلامحسین ساعدی نیز قابل مشاهده است. در مجموع، کتاب سهتار، اثری ارزشمند و ماندگار در ادبیات معاصر ایران است که با نگاهی منتقدانه و دلسوزانه به مسائل و معضلات جامعه پرداخته و تصویری زنده و گویا از زندگی مردم در دورهای خاص از تاریخ ایران ارائه میدهد. این کتاب، همچنان پس از گذشت سالها، برای خوانندگان خود جذاب و آموزنده است و میتواند به درک بهتر مسائل اجتماعی و فرهنگی جامعه کمک کند.
سهتار جلال آلاحمد کتاب "سهتار"، مجموعهای از ۱۳ داستان کوتاه به قلم نویسنده برجسته ایرانی، جلال آلاحمد، است که در آن، نویسنده با نگاهی تیزبین و منتقدانه به مسائل و معضلات اجتماعی، فرهنگی و مذهبی جامعه خود پرداخته است. این مجموعه، همچون دیگر آثار آلاحمد، بازتابی از دغدغهها، رنجها و چالشهای مردم در دوران زندگی اوست. آلاحمد با زبانی صریح و بی پرده، به نقد خرافات، جهل، فقر و بیعدالتی میپردازد و تلاش میکند تا با بیدار کردن وجدان جامعه، زمینهای برای تغییر و بهبود شرایط فراهم آورد. یکی از ویژگیهای بارز داستانهای آلاحمد، پیوند عمیق آنها با واقعیتهای اجتماعی و تاریخی زمانهاش است. او نه تنها یک نویسنده، بلکه یک روشنفکر و منتقد اجتماعی بود که با قلم خود به مبارزه با نارساییها و کاستیهای جامعه میپرداخت. در سهتار نیز این ویژگی به وضوح قابل مشاهده است. داستانها، تصویری زنده و گویا از زندگی مردم در دهههای ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰ خورشیدی را به نمایش میگذارند؛ دورانی که ایران درگیر تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی گوناگونی بود. داستان «سهتار» که عنوان کتاب نیز از آن گرفته شده، به موضوع مهمی در جامعه میپردازد: مشغول کردن مردم به مسائل جزئی و کماهمیت شرعی، به منظور دور کردن آنها از مشکلات و مسائل اصلی جامعه و منحرف کردن اذهان عمومی. آلاحمد با این داستان، به نقد این رویکرد میپردازد که چگونه برخی با پرداختن به مسائل فرعی، سعی در پنهان کردن مشکلات اساسی جامعه دارند. زبان و ساختار داستانهای سهتار نیز از ویژگیهای قابل توجه آن است. آلاحمد در این مجموعه، از زبانی ساده و روان استفاده میکند که به زبان محاوره و گفتار مردم نزدیک است. این امر باعث میشود که داستانها برای طیف وسیعی از خوانندگان قابل فهم و جذاب باشند. همچنین، ساختار داستانها نیز به گونهای است که گویی از زبان مردم شنیده میشوند و ریشه در فرهنگ عامه ایرانی دارند. یکی از نکات قابل توجه در داستانهای سهتار، پرداختن به شخصیتهایی از طبقات فرودست و محروم جامعه است. آلاحمد با همدلی و دلسوزی، به تصویر زندگی این افراد، رنجها و آرزوهایشان میپردازد. او با نشان دادن چهره واقعی فقر، بیعدالتی و تبعیض، سعی در بیدار کردن وجدان جامعه و ایجاد حس مسئولیت در قبال این افراد دارد. در داستانها، اغلب با موقعیتهایی از نوجوانان و جوانانی روبرو میشویم که درگیر مشکلات و چالشهای گوناگونی هستند. آلاحمد بدون ارائه اطلاعات زیادی از گذشته این شخصیتها، صرفاً به ترسیم وضعیت فعلی آنها و اتفاقات پیرامونشان میپردازد. این رویکرد، باعث میشود که تمرکز داستان بر روی موقعیت و شرایط فعلی شخصیتها باشد و خواننده بتواند به طور ملموستری با آنها همذاتپنداری کند. جلال آلاحمد، نویسندهای روشنفکر، منتقد ادبی و مترجم بود که در دهه ۱۳۴۰ به شهرت رسید و تأثیر بسزایی در جریان روشنفکری و نویسندگی ایران داشت. او با آثار خود، به نقد سنتهای غلط، خرافات و عقبماندگیهای جامعه میپرداخت و تلاش میکرد تا با آگاهیبخشی به مردم، زمینهای برای تغییر و پیشرفت فراهم آورد. تأثیر او بر نویسندگان بعدی همچون نادر ابراهیمی و غلامحسین ساعدی نیز قابل مشاهده است. در مجموع، کتاب سهتار، اثری ارزشمند و ماندگار در ادبیات معاصر ایران است که با نگاهی منتقدانه و دلسوزانه به مسائل و معضلات جامعه پرداخته و تصویری زنده و گویا از زندگی مردم در دورهای خاص از تاریخ ایران ارائه میدهد. این کتاب، همچنان پس از گذشت سالها، برای خوانندگان خود جذاب و آموزنده است و میتواند به درک بهتر مسائل اجتماعی و فرهنگی جامعه کمک کند.