رکن‌الدین اوحدی‌مراغه‌ای

رکن‌الدین اوحدی مراغه‌ای یکی از چهره‌های شاخص ادبی و عرفانی نیمه دوم قرن هفتم هجری است که آثار او، به‌ویژه مثنوی معروف جام جم، جایگاه ویژه‌ای در ادبیات فارسی دارد.

اوحدی در حدود سال ۶۷۳ هجری قمری در مراغه متولد شد و به همین دلیل به مراغه‌ای شهرت یافت. او از نوادگان ابوالحسن اصفهانی بوده و در آغاز تخلص «صافی» را برای خود برگزید. ارادت او به شیخ ابوحامد اوحدالدین کرمانی، عارف نامدار، باعث شد تا تخلص خود را به «اوحدی» تغییر دهد. اوحدی در دوران پادشاهی ارغون خان مغول به شهرت رسید و با انتخاب غیاث‌الدین محمد به وزارت ابوسعید بهادر، مثنوی جام جم را به نام وی سرود. او مدتی را نیز در اصفهان گذراند و سپس به مراغه بازگشت. او در سرودن انواع شعر تبحر داشت و اشعارش نشان‌دهنده عمق اندیشه و عرفان اوست.

اشعار اوحدی مراغه‌ای از ابتدا مورد توجه بوده‌است و تعداد آن‌ها به ۱۴٫۷۲۹ بیت می‌رسد.ا ز آثار اوحدی دست‌نویس‌های بسیاری به‌جای مانده‌است.

آثار:

▪︎ دیوان: که شامل قصاید، غزلیات، ترکیبات، ترجیعات و رباعیات است.

▪︎ جام جم: که شامل مثنوی‌های اوحدی است.

▪︎ منطق‌العشاق، (یا ده‌نامه، محبت‌نامه): شامل نامه‌هایی عاشقانه که میان عاشق و معشوق رد و بدل می‌شده‌است.

عرفان اسلامی تأثیر بسیار زیادی بر شعر اوحدی داشته است و بسیاری از مفاهیم عرفانی در اشعار او به چشم می‌خورد.

رکن‌الدین اوحدی مراغه‌ای، شاعری عارف و اندیشمندی بزرگ بود که آثار او تا به امروز مورد توجه و مطالعه پژوهشگران قرار گرفته است. آرامگاه و موزه او در مراغه، مکانی برای آشنایی با زندگی و آثار این شاعر بزرگ و همچنین بخشی از تاریخ و فرهنگ ایران است. موزه آرامگاه اوحدی، علاوه بر آثار مرتبط با او، شامل آثار تاریخی و هنری دیگری نیز هست که بازدید از آن برای علاقه‌مندان به تاریخ و هنر بسیار جذاب خواهد بود.