علی باباچاهی

علی باباچاهی در سال ۱۳۲۱ در بندر کنگان استان بوشهر متولد شد. در دوره اول متوسطه، به شعر و ادبیات علاقه‌مند شد. در مسابقه ادبی دانش‌آموزی دبیرستان‌های بوشهر و سپس شیراز رتبه اول را به دست آورد. در این دوره شعرهایش در مجلات تهران، با نام مستعار "ع. فریاد" چاپ می‌شد. اما وقتی یکی از شعرهای این شاعر در مجله امید ایران به عنوان "بهترین شعر هفته" به چاپ رسید، شعرهایش را به امضای خودش در مجلات چاپ کرد.

او از شاعران برجسته‌ی معاصر ایران و از پیشگامان شعر نوگرایی در ایران است. باباچاهی در طول فعالیت ادبی خود، آثار متعددی در زمینه‌های شعر، داستان، نقد ادبی و پژوهش منتشر کرده است.

مجموعه شعر:

▪︎ در بی‌تکیه‌گاهی

▪︎ از خاک‌مان آفتاب برمی‌آید

▪︎ قیافه‌ام که خیلی مشکوک است

▪︎ درغارهای پر از نرگس

و ...

شعر کودک:

▪︎ سوغات بهار 

▪︎ چه کسی درِ قفس را باز کرد؟ 

تحقیق و تألیف:

▪︎ شروه‌سرایی در جنوب ایران 

▪︎ گزینه اشعار منوچهر شیبانی (گزینش و بررسی) 

▪︎ این بانگ دلاویز (شعر و زندگی فریدون توللی) 

▪︎ گزینه اشعار منوچهر نیستانی 

▪︎ زیباتری از جنون (زندگی و شعر اسماعیل شاهرودی) 

شعر باباچاهی به لحاظ زبانی و محتوایی، از ویژگی‌های منحصر به فردی برخوردار است. زبان شعر او عمیق، تأمل‌برانگیز و اغلب دارای ابهامات معنایی است. او از عناصر مختلفی مانند صور خیالی، نمادها و اسطوره‌ها در شعر خود بهره می‌گیرد. مضامین اشعار باباچاهی اغلب حول محور هستی، مرگ، تنهایی، عشق و آزادی می‌چرخد. علی باباچاهی از جمله شاعران تاثیرگذار معاصر ایران است. او با شعر نوگرایانه‌ی خود، راه را برای شاعران نسل‌های بعد از خود هموار کرد. اشعار او به زبان‌های مختلف ترجمه شده و در سطح بین‌المللی نیز مورد توجه قرار گرفته است.