علی رواقی

علی رواقی، نامی آشنا در عرصه زبان و ادبیات فارسی است. این استاد برجسته و پژوهشگر متبحر، با آثار ارزشمند خود، به ویژه در حوزه شاهنامه‌پژوهی و قرآن‌پژوهی، جایگاه ویژه‌ای در میان اندیشمندان و علاقه‌مندان به ادبیات کلاسیک فارسی کسب کرده است.

دکتر رواقی در سال ۱۳۲۰ در شهر مشهد متولد شد. وی تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته ادبیات فارسی در دانشگاه‌های مشهد و تهران به پایان رساند و در سال ۱۳۵۳ موفق به اخذ درجه دکتری شد. پس از پایان تحصیلات، دکتر رواقی به عنوان استاد دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد و سال‌ها به تربیت نسل‌های جدید ادبیات‌دان پرداخت. ایشان از اعضای پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی بوده و در ارتقای سطح زبان و ادبیات فارسی نقش بسزایی داشته‌ است.

 از جمله مهم‌ترین آثار دکتر رواقی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

▪︎ منتخب نثر فارسی

▪︎ تصحیح ترجمهٔ مقامات حریری

▪︎ تصحیح تفسیر قرآن پاک (با مقدمهٔ مجتبی مینوی)

▪︎ تصحیح جلد اول تفسیر بصائر یمینی

▪︎ فرهنگ شاهنامه

▪︎ زبان فارسی در ماوراءالنهر

▪︎ فرهنگ فارسی تاجیکی

▪︎ فرهنگ مصدر در زبان فارسی

▪︎ همکاری با مجتبی مینوی و مهدی محقق در تصحیح دیوان ناصرخسرو

ویژگی‌های برجسته شخصیت علمی دکتر رواقی:

تسلط بر زبان و ادبیات فارسی: دکتر رواقی به عنوان یکی از برجسته‌ترین زبان‌شناسان و ادبیات‌دانان معاصر، تسلط کاملی بر زبان و ادبیات فارسی داشته‌اند.

دقت و وسواس در پژوهش: در تمامی آثار دکتر رواقی، دقت و وسواس در پژوهش به وضوح دیده می‌شود.

توجه به منابع اصلی: ایشان همواره به منابع اصلی و دستنوشته‌های کهن مراجعه می‌کردند و بر اساس آن‌ها به تحقیق و پژوهش می‌پرداختند.

نگرش جامع به ادبیات: دکتر رواقی به ادبیات به عنوان یک پدیده فرهنگی و اجتماعی نگاه می‌کردند و در تحلیل آثار ادبی به جنبه‌های مختلف آن توجه داشتند.

آثار دکتر علی رواقی، به ویژه فرهنگ شاهنامه، به عنوان منابعی ارزشمند برای پژوهشگران و علاقه‌مندان به ادبیات فارسی، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این آثار به شناخت بهتر زبان و ادبیات فارسی در دوره کلاسیک کمک شایانی کرده و به غنی‌تر شدن دانش ادبیات فارسی افزوده‌اند.