لوئیجی پیراندلو

لوئیجی پیراندلو (۲۸ ژوئن ۱۸۶۷ – ۱۰ دسامبر ۱۹۳۶) نمایشنامه‌نویس، رمان‌نویس، شاعر و فیلم‌نامه‌نویس ایتالیایی بود که در سال ۱۹۳۴ برندهٔ جایزه نوبل ادبیات شد. او یکی از برجسته‌ترین نویسندگان قرن بیستم ایتالیا است و آثار او تأثیر زیادی بر ادبیات مدرن داشته است.

 پیراندلو در آگریجنتو، سیسیل، ایتالیا به دنیا آمد. او در دانشگاه بن در آلمان تحصیل کرد و پس از آن به ایتالیا بازگشت و به تدریس زبان و ادبیات ایتالیایی پرداخت. او اولین رمان خود را در سال ۱۸۹۴ منتشر کرد. در سال ۱۸۹۸ اولین نمایشنامه خود را نوشت و در سال ۱۹۰۲ با نمایشنامهٔ «به نوبت» به شهرت رسید. این رمان به مسائلی مانند واقعیت، هویت و نقش بازی کردن در جامعه می‌پردازد.

 پیراندلو در سال‌های بعد نمایشنامه‌های دیگری نیز نوشت که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به «شش شخصیت در جستجوی نویسنده» (۱۹۲۱)، «هیچ‌کس، صدهزار» (۱۹۲۶) و «هانری چهارم» (۱۹۲۲) اشاره کرد. این نمایشنامه‌ها نیز درونمایه‌ای همانند رمان «به نوبت» دارند. او همچنین تعدادی داستان کوتاه نیز نوشته است که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به «مرحوم ماتیا پاسکال» (۱۹۰۴) و «خروج مرد بیوه» (۱۹۲۳) اشاره کرد. 

 پیراندلو در سال ۱۹۳۶ در رم درگذشت.

 این نویسنده در آثار خود از تکنیک‌های نوآورانه‌ای مانند مکالمات درونی، تغییر زاویه دید و نمایشنامه‌نویسی غیرخطی استفاده می‌کرد. او از این تکنیک‌ها برای به چالش کشیدن تصورات سنتی استفاده می‌کرد.