1.00
(1)رایمنصور اوجی، شاعر معاصر ایرانی، در سال ۱۳۱۶ در شهر شیراز دیده به جهان گشود. او پس از گذراندن تحصیلات دانشگاهی در رشته‌های فلسفه، علوم تربیتی و زبان و ادبیات انگلیسی، به زادگاهش بازگشت و به تدریس پرداخت. اما اوجی به تدریس بسنده نکرد و عشق به شعر او را بر آن داشت تا تدریس را رها کرده و تمام وقت خود را وقف سرودن شعر کند.
اوجی با سرودن اشعار کوتاه و روان، جایگاه ویژه‌ای در میان شاعران معاصر ایران پیدا کرد. او با نگاهی عمیق به زندگی و طبیعت، مضامین عاشقانه، اجتماعی و فلسفی را در قالب شعر بیان می‌کرد. از ویژگی‌های بارز شعر اوجی می‌توان به سادگی زبان، تصویرسازی‌های بدیع و تأثیرپذیری از ادبیات کلاسیک فارسی اشاره کرد. آثار متعدد اوجی در حوزه شعر، ترجمه و پژوهش، نشان از تلاش مستمر او برای غنی‌سازی ادبیات فارسی داشت. به پاس خدمات ارزنده‌اش به ادبیات ایران، در سال ۱۳۹۶ نشان درجه یک هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به او اعطا شد.
برخی آثار:
▪︎ دفتر گمشده
▪︎ حرفی برای گفتن
▪︎ يك عمر شاعری
▪︎ شاعر لحظه ها
▪︎ باغ شب
▪︎ خواب درخت و تنهایی زمین
▪︎ شهر خسته
▪︎ این سوسن است که می‌خواند
▪︎ مرغ سحر
منصور اوجی در ۱۸ اردیبهشت ۱۴۰۰ درگذشت و فقدان او ضایعه‌ای بزرگ برای ادبیات ایران به شمار می‌رود. آثار ماندگار او همچنان الهام‌بخش بسیاری از شاعران جوان است.
