احمد اخوت

احمد اخوت، متولد ۲۸ شهریور ۱۳۳۰، نویسنده، داستان‌شناس، مترجم و منتقد ادبی معاصر ایران، زاده‌ی اصفهان است. رشد او در خانواده‌ای کتاب‌دوست و علاقه‌مند به ادبیات، تأثیر شگرفی بر شکل‌گیری شخصیت ادبی او داشت. حضور در حلقه‌ی ادبی جنگ اصفهان و بهره‌مندی از آموزه‌های بزرگان ادبیات همچون محمد حقوقی، هوشنگ گلشیری و ابوالحسن نجفی، گام‌های نخستین او را در مسیر ادبیات استوار کرد.

اخوت پس از گذراندن تحصیلات دانشگاهی در ایران و آمریکا، به پژوهش در حوزه‌ی زبان‌شناسی و نشانه‌شناسی ادبیات پرداخت. او در این دوران به نگارش مقالات و کتاب‌هایی در زمینه‌ی نقد ادبی و داستان‌نویسی مشغول شد. کتاب «برادران جمال‌زاده» یکی از نخستین آثار اوست که در همان دوران نوشته شده است.

سبک نگارش اخوت آمیزه‌ای از داستان‌نویسی و جستارنویسی است. او با زبانی ساده و روان، به تحلیل آثار ادبی و بررسی مسائل مرتبط با داستان‌نویسی می‌پردازد. اخوت در آثار خود به موضوعاتی چون ساختار داستان، شخصیت‌پردازی، زبان داستان و... می‌پردازد و با نگاهی دقیق و موشکافانه، به تحلیل آثار ادبی می‌پردازد. از جمله ویژگی‌های بارز آثار اخوت، نگاه انتقادی او به ادبیات است. او با جسارت و صراحت، به نقد آثار ادبی می‌پردازد و از بیان نظرات شخصی خود هراسی ندارد. این ویژگی باعث شده است که آثار او مورد توجه بسیاری از منتقدان و نویسندگان قرار گیرد.

احمد اخوت علاوه بر نگارش آثار پژوهشی، به ترجمه نیز علاقه‌مند است. او آثار بسیاری از نویسندگان بزرگ جهان را به فارسی ترجمه کرده است. ترجمه‌های اخوت با دقت و ظرافت خاصی انجام شده است و او توانسته است روح اصلی آثار را به فارسی منتقل کند.

برخی آثار او:

▪︎ دستور زبان داستان - تألیف

▪︎ من و برشت - ترجمه و تألیف

▪︎ نشانه‌شناسی مطایبه - تألیف

▪︎ لطیفه‌ها از کجا می‌آیند؟ - تألیف

▪︎ پروست و من - ترجمه و تألیف

سپتامبر بی باران - نوشته ویلیام فاکنر

▪︎ اطلس - نوشته خورخه لوئیس بورخس

▪︎ موجودات خیالی - نوشته خورخه لوئیس بورخس 

▪︎ واژه‌نگاری چینی، رسانه شعر - نوشته ارنست فنولوزا 

▪︎ قصیده کافه غم - نوشته کارسون مک کولرز