کتاب «جامعه‌شناسی روشنفکری دینی در ایران» نوشته عباس کاظمی به بررسی تاریخچه و تحولات روشنفکری دینی در ایران می‌پردازد. این کتاب در سال 1383 منتشر شد و مورد استقبال بسیاری از اندیشمندان و صاحب‌نظران قرار گرفت.
کاظمی در این کتاب، روشنفکری دینی را به عنوان جریانی فکری معرفی می‌کند که در پی سازگاری دین با مدرنیته است. او معتقد است که روشنفکری دینی در ایران سابقه‌ای دیرینه دارد و به دوران مشروطه بازمی‌گردد.
نویسنده در این کتاب به بررسی آراء و اندیشه‌های روشنفکران دینی برجسته‌ای مانند سیدجمال‌الدین اسدآبادی، محمد اقبال لاهوری، علی شریعتی و عبدالکریم سروش می‌پردازد. او همچنین به چالش‌ها و موانع پیش روی روشنفکری دینی در ایران می‌پردازد.