"په په لوموکو" (PéPé le Moko) فیلم‌نامه‌ای فرانسوی نوشته ژولین دوویویه و هانری لابارت است که در سال ۱۹۳۷ منتشر شد. این فیلم‌نامه به کارگردانی ژولین دوویویه ساخته شده و داستان مردی به نام په په را روایت می‌کند که در شهر کازابلانکا به جرم قتل تحت تعقیب پلیس است.
خلاصه داستان:
په په، یک گانگستر فراری، در کازابلانکا مخفی شده و عاشق گابریل، یک زن فرانسوی، می‌شود. او سعی می‌کند زندگی جدیدی برای خود بسازد، اما گذشته او رهایش نمی‌کند و پلیس به دنبال اوست. در نهایت، په په برای رهایی گابریل از چنگال یک گانگستر رقیب، خود را تسلیم پلیس می‌کند.
پپه لوموکو، بی‌شک یکی از مشهورترین و البته ستایش‌شده‌ترین آثار ژولین دوویویه، فیلمسازی است که در کشور ما چندان شناخته‌شده نیست. سه دهه است که هیچ فیلمی از او در ایران به نمایش عمومی درنیامده، اما نامش همواره در کنار بزرگان عصر طلایی سینمای فرانسه و پیشگامان «رئالیسم شاعرانه» در آن کشور (اگرچه در صدر فهرست قرار ندارد، اما به‌هرحال در میان آنها جای می‌گیرد) به چشم می‌خورد. پپه لوموکو، نمونه‌ای درخشان از سینمای پلیسی فرانسه، رئالیسم شاعرانه و بازی بی‌نظیر ژان گابن در اوج پختگی او را به طور کامل به نمایش می‌گذارد.