بلبل حلبی
محمد کشاورز
در کتاب "بلبل حلبی" اثر محمد کشاورز، ده داستان کوتاه روایت می‌شود. شخصیت‌های این داستان‌ها، سرشار از آرزوهای دور و دست‌نیافتنی و رویاهایی ناتمام هستند که گاه آن‌ها را تا مرز جنون پیش می‌برند. داستان‌های این مجموعه، چه زمانی که در مجلات معتبر ادبی به چاپ می‌رسیدند و چه زمانی که در قالب کتاب منتشر شدند، مورد استقبال علاقه‌مندان به داستان معاصر فارسی قرار گرفتند.
این مجموعه همچنین افتخارات متعددی را به دست آورد، از جمله جایزه منتقدان و نویسندگان مطبوعات به عنوان بهترین مجموعه داستان سال 1384 و جایزه اول بهترین مجموعه داستان از طرف جایزه ادبی اصفهان.
داستان‌های این مجموعه، طیف وسیعی از موضوعات را شامل می‌شوند، از جمله:
عشق و روابط انسانی
فقر و نابرابری اجتماعی
فساد و تباهی
مرگ و زندگی
مذهب و معنویت
کشاورز در نگارش داستان‌های خود از لحنی ساده و روان استفاده می‌کند. او به خوبی از عهده شخصیت‌پردازی و فضاسازی برمی‌آید و داستان‌هایش را به گونه‌ای روایت می‌کند که خواننده را تا انتها با خود همراه می‌کند.
برخی از داستان‌های برجسته این مجموعه:
داستان اول کتاب با عنوان "می‌گوید آب، می‌گویی آب، می‌گویم آب" به روایت تلاش‌های گروهی از افراد برای فروش زمین‌های خشک و لم‌یزرع در منطقه‌ای بیابانی به مردم می‌پردازد. این افراد که تنها به دنبال سود و منفعت شخصی خود هستند، با وعده و وعیدهای دروغین، زمین‌های بی‌ارزش را به عنوان فرصتی طلایی برای سرمایه‌گذاری و سکونت به خریداران ناآگاه معرفی می‌کنند.
داستان دوم کتاب "بلبل حلبی" با عنوان "کتاب اول شاعر" روایتگر فداکاری‌های زنی است که برای چاپ اولین کتاب شعر همسرش، از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند. او با قرض گرفتن پول از اطرافیان، راهی پرماجرا و پرفراز و نشیب را آغاز می‌کند و در این مسیر با چالش‌ها و اتفاقات ملموس و قابل درکی روبرو می‌شود.
داستان "بلبل حلبی" که نام کتاب نیز از آن وام گرفته شده است، روایتگر عشق عمیق و آتشین پیرمردی به دختری جوان است. این عشق، پیرمرد را به انجام کارهایی عجیب و غریب وا می‌دارد و مسیر زندگی او را به کلی دگرگون می‌کند.