کتاب «نم‌نم بارانم» اثر ارزشمند علی باباچاهی، شاعر و نویسنده‌ی معاصر ایرانی، مجموعه‌ای از سروده‌های اوست که در بازه‌ی زمانی ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۵ سروده شده‌اند. این کتاب که توسط نشر چشمه به چاپ رسیده، خواننده را به سفری دلنشین در دنیای احساسات و اندیشه‌های شاعرانه می‌برد.
علی باباچاهی شاعر، نویسنده، محقق و منتقد ایرانی زاده‌ی ۱۳۲۱ در بندر کنگان است. تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم در بوشهر گذراند و در همان سال‌های نوجوانی بود که به شعر و ادبیات علاقه‌مند شد. در سال‌های پس از انقلاب علاوه بر نویسندگی، در زمینه‌های گوناگونی به فعالیت مشغول بود که از آن بین می‌توان به ویراستاری، تنظیم نمایشنامه‌های رادیویی، همکاری با نشریات ادبی، تحقیق، سخنرانی و ترجمه اشاره کرد.
باباچاهی در این مجموعه شعر خود ، با زبانی ساده و شیوا، به بیان دغدغه‌ها، امیدها و رویاهای خود می‌پردازد. شعرهای او که اغلب در قالب شعر سپید سروده شده‌اند، با تصویرسازی‌های بدیع و استفاده از زبان نمادین، خواننده را به تأمل و تفکر وا می‌دارند.
یکی از ویژگی‌های بارز شعرهای باباچاهی، روایت صادقانه‌ی احساسات اوست. شاعر با زبانی بی‌پیرایه، به بیان عواطف درونی خود می‌پردازد و خواننده را در جریان دغدغه‌های شخصی و اجتماعی‌اش قرار می‌دهد. این صداقت و صمیمیت، یکی از دلایل اصلی جذابیت شعرهای اوست.
در شعرهای «نم‌نم بارانم»، طبیعت نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند. باران، باد، خورشید و دیگر عناصر طبیعی، همواره در اشعار باباچاهی حضور دارند و نمادهای مختلفی را برای او تداعی می‌کنند. طبیعت در شعرهای او، نه تنها یک عنصر توصیفی، بلکه یک همدم و همراه برای شاعر است.
کتاب «نم‌نم بارانم» علاوه بر ارزش ادبی، از نظر تاریخی نیز اهمیت دارد. این کتاب، تصویری از شعر ایران در دهه هفتاد ارائه می‌دهد و نشان می‌دهد که شاعران این دوره، چه دغدغه‌هایی داشتند و به چه موضوعاتی می‌پرداختند.
در مجموع، «نم‌نم بارانم» کتابی است که برای دوستداران شعر معاصر ایران، به ویژه کسانی که به آثار علی باباچاهی علاقه‌مند هستند، خواندنی و لذت‌بخش خواهد بود. این کتاب، علاوه بر اینکه یک اثر ادبی ارزشمند است، می‌تواند به عنوان یک سند تاریخی نیز مورد مطالعه قرار گیرد.