خرید کتاب ببرهای زخمی حکیمیه - فروشگاه می‌خوانم mikhanam.com

ببرهای زخمی حکیمیه

حسام حیدری

کتاب ببرهای زخمی حکیمیه اثر طنزآمیز حسام حیدری، داستانی جذاب و خواندنی برای کودکان و نوجوانان است که به دنیای پرشور و هیجان‌انگیز کودکی می‌پردازد. این کتاب ماجراهای امید، پسربچه‌ای کنجکاو و پر جنب و جوش را روایت می‌کند که با دوستانش گروهی به نام "ببرهای زخمی حکیمیه" تشکیل داده‌اند.

داستان در یک آپارتمان شلوغ و پرجمعیت در حکیمیه تهران رخ می‌دهد. امید، با استفاده از خلاقیت خود، بچه‌های ساختمان را دور هم جمع کرده و گروهی تشکیل می‌دهد. این گروه با شیطنت‌های کودکانه و ماجراجویی‌های کوچک، لحظات شاد و پرخاطره‌ای را برای خود و اطرافیانشان رقم می‌زنند.

زبان کتاب بسیار ساده و روان است و به راحتی برای کودکان قابل درک است.شخصیت‌های داستان بسیار دوست‌داشتنی و واقعی هستند و کودکان به راحتی با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنند. ببرهای زخمی حکیمیه به موضوعاتی مانند دوستی، همکاری، شیطنت‌های کودکانه و اهمیت خانواده می‌پردازد.طنز به‌کار رفته در این کتاب بسیار شیرین و کودکانه است و لحظات خنده‌داری را برای خواننده ایجاد می‌کند.

بخشی از متن کتاب:

«ما تو یک آپارتمان شش‌‏طبقه‌ی چهل و دوواحدی زندگی می‌کردیم به اسم گلچین، طرف‌های حکیمیه‌ی تهران. برای همین، اسم گروه را گذاشتیم «ببرهای زخمی حکیمیه»؛

بعدازظهرها، دو‌تا سوت می‌زدم و بچه‌ها را جمع می‌کردم می‌رفتیم تو حیاط و در مورد آدم‌هایی که باید به‌شان حمله می‌کردیم حرف می‌زدیم و بعد که حوصله‌مان سر می‌رفت، حمله می‌کردیم به گلریزی‌ها و خوراکی‌های‌شان را کش می‌رفتیم. گلریزی‌ها بچه‌های بلوک کناری‌مان بودند که درِ ورودی و پارکینگ‏شان با ما یکی بود و چون مقام‌شان از ما پایین‌تر بود باید نوکرمان می‌شدند و به ما مالیات می‌دادند. مشکل این بود که گلریزی‌ها، مثل ما، گروه و رییس و از این چیز‌ها نداشتند. برای همین، خودمان یکی از دخترهای چاق‌شان به اسم رژین را به‌عنوان رییس‌شان انتخاب کرده بودیم و هر وقت بی‌کار می‌شدیم، کتکش می‌زدیم یا گل‌سر و وسایلش را برمی‌داشتیم توی پارکینگ دست‌رشته می‌کردیم؛

اوایل کسی کاری به کارمان نداشت ولی بعد ازاین‌که یکی از بچه‌های ساختمان را که «رییس» صدایم نکرده بود مجبورکردم تو باغچه سینه‌خیز برود، مامان گوشم را پیچاند و گفت «رییس‏بازی از امروز تعطیله امید... به‌خدا قسم اگه یه‏‌بار دیگه یکی بیاد درِ خونه بگه بچه‌ش رو کتک زدی خودت می‌دونی.» این‌طوری شد که یک مدتی کمتر تو حیاط جمع شدیم و کارهای ناجور نکردیم تا این‌که قضیه‌ی جنیفر پیش آمد؛»

این کتاب برای کودکان و نوجوانانی که به داستان‌های طنز و ماجراجویی علاقه دارند، بسیار مناسب است. همچنین، این کتاب می‌تواند برای والدین و مربیانی که به دنبال کتاب‌های مناسب برای کودکان خود هستند، یک انتخاب خوب باشد.

شماره ویرایش	1
زبان	فارسی
شماره چاپ	2
نوع صحافی	شومیز (مقوایی) با چسب گرم
نوع چاپ متن	دیجیتال تک رنگ
تعداد صفحه	128
طول	220
قطع	رقعي
عرض	145
شابک	978-600-229-870-6
نوع کاغذ	تحریر (سفید)
نوع جلد	گلاسه مقوا 250 گرم
عوامل	حسام حیدری نویسنده علی حسن‌آبادی ویراستار

ببرهای زخمی حکیمیه کتاب ساده‌ای که روایتگر شیطنت‌های بچگیه و البته خیلی تینیجریه!
قبل از این کتاب، آبنبات‌هل‌دار رو خونده بودم و همش ناخودآگاه اون کتاب میوند تو ذهنم، آبنبات برام شیرین تر بود چون معصومیت بچگی توش بیشتر حس میشد اما این کتاب مشخص بود که توسط یه بزرگسال نوشته شده.
به نظرم اگه انتهای هر فصل، مثل قصه‌های امیرعلی، یه سری تصویر میومد کتاب جذاب‌تر میشد.
به طورکلی به نظرم کتاب جای طنز بیشتری داشت اما خیلی کم‌رنگ بود طنز و بیشتر روی ژانر کارآگاهی طورش مانور داده بودند.
ببرهای زخمی حکیمیه از اون کتاب‌هاست که داستان و ساختار خوبی داره اما من دوست دارم بهش فکر کنم تا داستان دیگه‌ای از دلش و مطابق سلیقه خودم در بیارم!
پ.ن: ساختمان گلچین برام یادآور ساختمانی بود که پیشتر در اونجا زندگی میکردیم، شیطنت‌هامون و گروهمون و ....

از همون روزی که نوشته‌ی پشتش رو خوندم، فهمیدم با کتاب خوبی روبرو ام. واقعا دوسش داشتم و از کیوت‌ترین کتاب‌هایی بود که خونده‌ام.
با خیلی جاها واقعا خندیدم و حالمو خوش کرد و خلاصه که بهترین انتخاب برای همین روزهام بود.

فقط اولش فکر می‌کردم شبیه کتابای دیوید سداریس، از داستانای زندگی خود شخصه، ولی به مرور فهمیدم نه تنها این، داستان بچه‌های دهه شصت نیست، که اصلا این حجم از طنز اغراق‌آمیز نمیتونه واقعی باشه.

+ دقیقا حس خوب کودکی‌هایی رو می‌داد که کتابای آقای مرادی کرمانی رو می‌خوندم. همونقدر پر از سادگی کودکانه و قشنگ.

کتاب روان که آدم و به یاد خاطرات کودکی خودش میندازه. نیروهای شیطنت کودکی در آدم زنده میشه.
درون مایه طنز، جذاب 🤗

شاید اگه توی دوره نوجوانی کتاب رو میخوندم لذت بیشتری میبردم اما در هر صورت کتاب روون و خوبی بود.

اگر دوست دارید یادی از شیطنت های بچگیتون بکنید این کتاب رو بخونید

داستان یه گروه گنگستری از بچه‌های دوازده سیزده‌ساله توی یه ساختمان به اسم ببرهای زخمی حکیمیه که داستان از زبان امید رییس این گروه روایت می‌شود.
همه چیز خوب است و خرم. کتک زدن بقیه‌ی بچه‌ها بازجویی از بچه‌ها، به هم ریختن ساختمان... تا اینکه جنیفر، مرغ گروه به سرقت می‌رود.
یک طنز خوب در قالب یک داستان عالی که خیلی خوب شکل گرفته، شخصیت پردازی‌ها عالیست و کلی شخصیت پخته می‌بینیم که هر کدوم طنز همراه خودشان را دارند. شخصیت پردازی‌ها به اضافه‌ی کلیشه‌های سینمایی ژانر جنایی و معمایی که چند تا بچه از همان سینما الگو گرفتند و حالا در ابعاد خود پیاده می‌کنند موقعیت‌های خنده‌دار و جذابی را درست کردند که بسیاری اوقات هم به موقعیت‌های قهقهه‌دارتبدیل می‌شوند . علاوه بر این موقعیت‌های کمیک شخصیت‌های فرعی به مانند پدر امید (که شخصیت مورد علاقه‌ی من شده) هم کم نیست. خوبی این کتاب اینجاست که حالا اگر از طنز کار هم بگذریم، از داستان جنایی بسیار درست و محکم و جذابی هم بهره می‌برد. تا جایی که در اواخر کتاب خندیدن را کنار گذاشته بودم و با هیجان بالا درگیر رخدادهای خود داستان شده‌بودم.
همچنین کتاب ادای دینی است به رویاهای کودکی، به آن کودکان خیال‌پرداز باهوش.
چقدر دوران کوتاه و لذت‌بخشی بود خواندن این کتاب. دوست دارم کتاب جلوی چشمم باشد هرازچندی ببینمش یادش زنده شود و خاطرم خوش‌ گردد.

کتاب خوبیه داستان با نمک و خوبیم داره به نظرم میتونست تهش بهتر تموم شه ولی غافلگیریهایه خوبی داشت

یه داستان پیش پا افتاده باادبیاتی که تقلید از رمان های خارجی (امریکایی) هستش و مخاطب نوجوونا هستن ، نمیدونم چرا اقای کتاب فروش کتاب پیشنهاد بهم!!!
( اگر از فصل ۸ بپرید به فصل ۲۸ چیزیو از دست نمیدید )

ببرهای زخمی حکیمیه. داستان به زبان طنز هست و از زبان امید، پسری نوجوون روایت میشه. امید و دوستاش تو مجتمع مسکونیشون دنبال کارآگاه بازی و شیطنت‌های بچه گونه هستن. این شیطنت ها ماجرای کتاب کوتاه و کم حجم ببرهای زخمی حکیمیه رو تشکیل میده. از اسم کتاب و اینکه کتابی به زبان طنز هست، کتاب رو خریدم ولی واقعا داستان ایرادهای فاحشی داشت. داستانی بدون شخصیت پردازی، نویسندگی سرسری و عجولانه ای که منو یاد انشاهای دوران مدرسه می انداخت. بیشتر از اینکه داستان بخونم، فکر میکردم انشایی از زبان کودکی میخونم که تو انشا نوشتن خیلی ناشیه. داستان فضا سازی و شخصیت پردازی نداشت زود وارد ماجرا میشد و ماجراها و شوخی های نخ نما و لوس رو پشت هم تعریف می‌کرد. یکی تموم نشده میرفت سراغ دیگری و خط داستانی مشخصی رو طی نمی‌کرد. زمان داستان معلوم نبود کی هست و این اتفاق ها تو چه دوره ای افتاده. در مجموع داستانی نخ نما، بدون پردازش اصول اولیه داستان نویسی و ناشیانه بود. از خوندنش لذت نبردم و به هیچ وجه خوندنش رو پیشنهاد نمیدم. ای کاش جای نوشته های طنز آنقدر تو کتاب‌های ما خالی نبود و ایکاش نشری مثل نشر چشمه کتاب‌های بهتری چاپ می‌کرد.