«بدوی سرخ‌پوست» مجموعه‌ای از اشعار محمد الماغوط است که با ترجمه روان و زیبای موسی بیدج به فارسی‌زبانان معرفی شده است. این کتاب، سفر شاعرانه‌ای است به اعماق روح یک انسان که گذشته را با حال، کودکی را با بزرگسالی و روستایی بودن را با شهری بودن مقایسه می‌کند.
محمد احمد عیسی ماغوط (۱۹۳۴ در سلمیه، سوریه - ۳ آوریل ۲۰۰۶) شاعر و نویسنده اهل سوریه است. او مانند دو هموطن دیگرش آدونیس و نزار قبانی سال‌ها دور از کشورش زندگی کرده‌است. زبان شعر او کاملاً منثور است، او فقط به مضمون در شعر می‌اندیشد و تلاش می‌کند که به کمک مجازها و استعاره‌ها و کنایه‌ها کوتاه‌ترین راه را برای رسیدن به معنی بیابد. محمد الماغوط در شعر معاصر عرب شاعری صاحب سبک و چهره‌ای شناخته شده‌است.
یکی از ویژگی‌های بارز شعرهای الماغوط، دلتنگی عمیق برای دوران کودکی و سادگی‌های آن است. او کودکی را نه تنها به عنوان یک مرحله از زندگی، بلکه به عنوان نمادی از پاکی، معصومیت و ارتباط نزدیک با طبیعت می‌بیند. در مقابل، بزرگسالی را به عنوان دوره‌ای پر از پیچیدگی، دروغ و دور شدن از فطرت انسان به تصویر می‌کشد.
الماغوط در این کتاب، تقابلی آشکار بین روستا و شهر، بدویت و مدنیت ایجاد می‌کند. او روستا را به عنوان نمادی از زندگی ساده و اصیل و شهر را به عنوان نمادی از زندگی پیچیده و مصنوعی می‌بیند. این تقابل، منجر به ایجاد فضایی تلخ و اندوهگین در اشعار او می‌شود. شاعر در این تقابل، احساس ضعف و ناتوانی می‌کند؛ زیرا می‌بیند که ابزار و ارزش‌های بدویت، توان مقابله با قدرت و پیچیدگی مدنیت را ندارند.
در واقع، «بدوی سرخ پوست» تنها یک مجموعه شعر نیست، بلکه یک اعتراض شاعرانه به دنیای مدرن و ارزش‌های آن است. الماغوط در این کتاب، به دنبال یافتن هویت گمشده خود و نسلش است. او می‌خواهد بداند که در این دنیای پیچیده و شلوغ، چه چیزی از انسانیت باقی مانده است.
اگر به شعرهای اجتماعی و فلسفی علاقه دارید و دوست دارید که از دریچه نگاه یک شاعر عرب به جهان نگاه کنید، خواندن کتاب «بدوی سرخ‌پوست» را به شما توصیه می‌کنم. این کتاب، شما را به سفری عمیق در دنیای احساسات و افکار شاعر خواهد برد و به شما کمک خواهد کرد تا به سوالات مهمی درباره زندگی، هویت و جایگاه انسان در جهان پاسخ دهید.
