انسان‌با‌پرسش های‌چرادار،‌پرسش هایي‌از‌چرایي‌وقوع‌پدیده ها زندگي‌ميکند؛‌نه‌دوست‌دارد‌از‌این‌
پرسشها جدا ‌شود‌و ‌نه‌ميتواند. ‌پرسش‌از‌چرایي‌در ‌همۀ‌قلمروهای‌زندگي‌بشر‌حضور ‌دارد.‌از‌زندگي‌
روزمره‌تا‌تخصصيترین‌شاخههای‌علمي،‌پر‌از‌دغدغههایي‌است‌که‌با‌پرسشهای‌چرادار‌پیش‌ميروند.‌اگر‌
انسان‌به‌این‌قلههای‌علمي‌و‌به‌این‌دقتهای‌علمي‌و‌عملي‌در‌زندگي‌دست‌یافته،‌به‌لطف‌همین‌چراها‌
بوده‌و‌است.‌ازاینرو،‌ميتوان ادعا‌کرد‌که‌نقطه‌آغاز‌همۀ‌پیشرفتهای‌علمي،‌همواره، یک‌چرا‌بوده‌است.‌
تفاوت‌نیوتن‌با‌کساني‌که‌بارها‌با‌اتفاقي‌شبیه‌اتفاقي‌که‌برای‌نیوتن‌افتاد روبرو‌شده بودند،‌یک‌»چرا«‌بود.‌
نیوتن‌یک‌»چرا«‌برای‌افتادن‌سیب‌به‌زمین‌مطرح‌کرد‌و‌دیگران‌از‌کنار‌آن‌گذشتند.‌این‌»چرا«‌منشأ‌یک‌
انقالب‌علمي‌شد‌و‌جهان‌نوین‌را‌بهوجود آورد.‌اساساً،‌یکي‌از‌مهمترین تفاوتهای‌انسانها با‌حیوانات‌و‌نیز‌
انسانها با‌یکدیگر‌در‌همین‌نکته‌نهفته‌است.‌برای‌انسانها،‌بهویژه انسانهای‌دانشمند‌و‌کنجکاو‌چرایي‌
وقوع‌پدیدهها مهم‌است؛‌آنها‌همواره‌با‌این‌»چرا«ها‌زندگي‌ميکنند.‌در‌هر‌شاخه‌علمي‌نیز،‌پاسخ‌به‌چراها
یکي‌از‌دغدغههای‌اصلي‌قلمداد‌ميشود.‌بهطور کلي،‌آنچه‌در‌پاسخ‌به‌این‌»چرا«ها،‌ارائه‌ميشود،‌اصطالحاً‌
»تبیین«‌نامیده ميشود. ‌به‌تعبیر‌دیگر،‌این‌»چرا«ها‌هنگامي‌پاسخ‌ميیابند‌که‌پدیدههای‌مورد‌پرسشِ‌
چرایي،‌پاسخ‌درخور‌یابند.(goodreads)