باستانشناسی زمان
گوین لوکاس
کتاب «باستانشناسی زمان» نوشته گوین لوکاس، استاد باستانشناسی دانشگاه ایسلند، به بررسی مفهوم زمان در باستانشناسی میپردازد. این کتاب که توسط حکمتالله ملاصالحی و علیاصغر سلحشور به فارسی ترجمه شده، توسط انتشارات دانشگاه تهران به چاپ رسیده است.
ویژگیهای کتاب:
- رویکرد نظری و فلسفی
- جامعیت موضوعی
- رویکرد میانرشتهای
- کاربرد در باستانشناسی عملی
محتوای کتاب:
- مفهوم زمان در باستانشناسی: لوکاس به بررسی این میپردازد که چگونه زمان در فرآیندهای تشکیل لایههای باستانی، تغییرات فرهنگی، و تاریخگذاریهای مختلف نقش دارد.
- تقابل بین زمان خطی و غیرخطی: او نشان میدهد که زمان در باستانشناسی میتواند به صورت خطی (مثلاً توالیهای زمانی و گاهنگاریها) یا غیرخطی (مانند زمان چرخهای یا تداومهای فرهنگی) در نظر گرفته شود.
- زمان و روششناسی باستانشناسی: بررسی روشهای تاریخگذاری، از جمله تاریخگذاری نسبی و مطلق، و چگونگی ارتباط آنها با نظریههای مختلف درباره زمان.
- زمان در زندگی روزمره جوامع گذشته: تحلیل چگونگی تجربه و مدیریت زمان توسط فرهنگهای مختلف در گذشته و ارتباط آن با فضا، معماری و آیینهای فرهنگی.
- نقد رویکردهای سنتی: لوکاس از زاویهای انتقادی به این موضوع نگاه میکند که چگونه رویکردهای سنتی در باستانشناسی، زمان را به شکل مکانیکی و تکبعدی در نظر میگیرند و پیشنهاد میدهد که نگاه پیچیدهتری به این مقوله داشته باشیم.
مخاطبان کتاب:
- دانشجویان و پژوهشگران باستانشناسی
- اساتید و مدرسان باستانشناسی
- علاقه مندان به فلسفه علم و فلسفه تاریخ
در مجموع، «باستانشناسی زمان» کتابی مهم و چالشبرانگیز است که به خوانندگان خود کمک میکند تا نگاهی عمیقتر به مفهوم زمان در باستانشناسی داشته باشند و با چگونگی تأثیر آن بر تفسیر گذشته آشنا شوند.