"خانه" نوشته تونی موریسون، برنده نوبل ادبیات، سفری است به اعماق روح یک سرباز سیاه‌پوست آمریکایی پس از بازگشت از جنگ کره.
تونی موریسون نویسندهٔ آمریکایی و استاد دانشگاه بود که در سال ۱۹۹۳ برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات شد. او نخستین زن سیاهپوستی بود که موفق به دریافت این جایزه شده بود. موریسون در طول ۶ دهه فعالیت ادبی آثار زیادی را از خود به جای گذاشته است. او در بیشتر آثارش به بیان دغدغه‌های زندگی زنان سیاه‌پوست پرداخته و برده‌داری، نژادپرستی و همچنین تبعیض علیه زنان را مذمت کرده است. از رمان‌های شاخص او می‌توان به کتاب "خانه" اشاره کرد.
این رمان کوتاه اما تاثیرگذار، با زبانی ساده و روانی، داستان فرانک مانی را روایت می‌کند؛ جوانی که برای فرار از فقر و تبعیض‌های نژادی به ارتش پیوسته است. موریسون با ظرافت تمام، زخم‌های عمیق ناشی از جنگ، فقر و تبعیض را در شخصیت فرانک به تصویر می‌کشد. او از طریق این شخصیت، به بررسی پیچیدگی‌های هویت، خاطرات دردناک و تلاش برای یافتن معنای زندگی می‌پردازد. بازگشت فرانک به خانه نه تنها یک سفر فیزیکی است، بلکه سفری به درون خود و روبه‌رو شدن با گذشته‌ای است که هرگز فراموش نشده است.
در این رمان، موریسون با نگاهی انتقادی به نژادپرستی و نابرابری‌های اجتماعی در آمریکا می‌پردازد. او نشان می‌دهد که چگونه نژاد و طبقه اجتماعی، زندگی افراد را شکل داده و محدود می‌کند. با این حال، در دل این قصه تلخ، امید به آینده‌ای بهتر نیز وجود دارد. فرانک در طول سفر خود، به تدریج به درک عمیق‌تری از خود و جایگاهش در جهان می‌رسد و به دنبال راهی برای التیام زخم‌های روحی خود می‌گردد.
"خانه" رمانی است که به دل می‌نشیند و خواننده را به تفکر وامی‌دارد. این کتاب نه تنها یک اثر ادبی ارزشمند، بلکه یک سند تاریخی از تجربه‌های سیاه‌پوستان آمریکایی در قرن بیستم است. اگر به داستان‌های روانشناختی، اجتماعی و تاریخی علاقه‌مند هستید، خواندن این کتاب را به شما پیشنهاد می‌کنیم.
