پیمان اسماعیلی، نویسنده‌ای که با داستان‌های کوتاه خود دنیای ادبیات ایران را غافلگیر کرده، با رمان «نگهبان» به عمق روح مخاطب نفوذ می‌کند. این رمان، روایتی است از سیامک، جوانی که به دنبال فرار از گذشته‌ای دردناک، به دل کوهستان‌های برفی پناه می‌برد.
پیمان اسماعیلی (۱۳۵۶ خورشیدی در تهران)، نویسندهٔ کرد اهل ایران است. او برای مجموعه داستان برف و سمفونی ابری، جایزهٔ روزی روزگاری، مهرگان، گلشیری و منتقدان و نویسندگان مطبوعات را دریافت کرد. مجموعه داستان همین امشب برگردیم او نیز برنده جایزه ادبی احمد محمود شده است.
در این رمانِ پیمان اسماعیلی، طبیعت خشن و بی‌رحم کوهستان، با روح آشفته سیامک در هم می‌آمیزد. او در این محیط سرد و بی‌روح، به موجودی تبدیل می‌شود که مرز میان انسان و حیوان در او محو شده است. سیامک در تلاش است تا گناهان گذشته خود را فراموش کند و به آرامش برسد، اما هر چه بیشتر در اعماق طبیعت فرو می‌رود، بیشتر به درون خود فرو می‌رود.
فضای وهم‌آلود و سرد رمان، خواننده را به سفری مرموز می‌برد. اسماعیلی با توصیف‌های دقیق و گیرا، حس تنهایی و انزوا را در وجود سیامک و در نتیجه در دل خواننده زنده می‌کند. او با استفاده از نمادها و اشاره‌های اسطوره‌ای، عمق بیشتری به داستان بخشیده است.
یکی از ویژگی‌های بارز این رمان، شخصیت‌پردازی قوی آن است. سیامک، شخصیت اصلی داستان، با تمام پیچیدگی‌ها و تضادهای درونی خود، به یکی از ماندگارترین شخصیت‌های ادبیات معاصر ایران تبدیل شده است. خواننده با او همذات‌پذیری می‌کند و در مسیر دشواری که او طی می‌کند، همراهی‌اش می‌کند.
«نگهبان» تنها یک رمان ماجراجویی نیست، بلکه یک سفر به درون انسان است. این رمان به پرسش‌هایی درباره ماهیت انسان، گناه، بخشش و معنای زندگی می‌پردازد. اسماعیلی با زبانی ساده و شیوا، مفاهیم پیچیده فلسفی را به زبان داستان بیان می‌کند.
اگر به دنبال رمانی هستید که شما را به فکر وادار کند و دنیای جدیدی را به روی شما بگشاید، «نگهبان» انتخاب مناسبی برای شما خواهد بود. این رمان، ترکیبی است از ادبیات داستانی، فلسفه و روانشناسی که خواننده را به چالش می‌کشد و در عین حال، لذت می‌برد.