ادوارد کری با نخستین رمان خود، "عمارت رصدخانه"، ما را به دنیایی عجیب و وهم‌آلود می‌برد؛ دنیایی که در آن، یک عمارت قدیمی و متروک، پناهگاه جمعی از آدم‌های عجیب و غریب شده است. ادوارد کری، نویسنده این کتاب، (زاده آوریل 1970، در شمال والشام، نورفولک، انگلستان) نمایشنامه نویس و رمان نویس است.
عمارت رصدخانه، با تمام شکوه گذشته‌اش، اکنون به خرابه‌ای تبدیل شده که در آن، هر گوشه و کناری، رازی نهفته دارد. فرانسیس اورم، شخصیت اصلی داستان، مردی سی و هفت ساله با ظاهری عجیب و غریب است. او در سردابه‌ی عمارت، نمایشگاهی مخفی برپا کرده که در آن، مجموعه‌ای از اشیاء عجیب و غریب را گردآوری کرده است. این اشیاء، هرکدام داستانی برای خود دارند و به نوعی، بازتابی از روحیات پیچیده و تاریک فرانسیس هستند.
ساکنان دیگر عمارت نیز شخصیت‌هایی هستند که با مشکلات و دغدغه‌های خاص خود دست و پنجه نرم می‌کنند. از زنی که به سریال‌های تلویزیونی اعتیاد دارد تا معلم بازنشسته‌ای که مدام اشک می‌ریزد، همه و همه، در این عمارت عجیب، به دنبال پناهگاهی برای فرار از واقعیت هستند.
داستان "عمارت رصدخانه" با زبانی طنزآمیز و گوتیک، به بررسی تاریک‌ترین گوشه‌های روح آدمی می‌پردازد. کری با خلق شخصیت‌هایی پیچیده و فضایی وهم‌آلود، خواننده را به سفری درونی دعوت می‌کند. رمانی که در آن، هیچ‌چیز آن‌طور که به نظر می‌رسد، نیست و مرز میان واقعیت و خیال، بسیار نازک است.
این رمان که در ژانر کمدی سیاه جای می‌گیرد، به دلیل روایت جذاب و شخصیت‌پردازی قوی، مورد توجه منتقدان و مخاطبان قرار گرفته است. بسیاری از منتقدان، "عمارت رصدخانه" را یادآور آثار نویسندگانی چون ساموئل بکت و اوژن یونسکو می‌دانند.
اگر به رمان‌های گوتیک و داستان‌هایی با رویکرد روانشناسی علاقه‌مند هستید، "عمارت رصدخانه" می‌تواند انتخاب بسیار مناسبی برای شما باشد. این رمان، با زبانی ساده و روانی، شما را به دنیایی می‌برد که در آن، عجیب‌ترین اتفاقات ممکن است رخ دهد.
