"برمی‌گردیم گل نسرین بچینیم" اثر ژان لافیت، رمانی است که ما را به دل جنگ جهانی دوم و مقاومت دلیرانه مردم فرانسه علیه اشغالگران نازی می‌برد. نویسنده، خود از مبارزان این نهضت بوده و با قلمی شیوا و روایتی گیرا، تجربیات تلخ و شیرین آن دوران را به تصویر می‌کشد.
ژان لافیت سال ۱۹۱۰ در فرانسه به دنیا آمد و در سال ۲۰۰۴ درگذشت. سال ۱۹۳۳ به حزب کمونیست فرانسه پیوسته بود و در دوران اشغال فرانسه دو بار در زندان گشتاپو اسیر شد، به شدت شکنجه شد و به زندان افتاد. او پس از آزادی در می ۱۹۴۵ تصمیم گرفت خاطرات خود از دوران جنگ و زندان و تجربه‌های پارتیزانی و حضورش در گروه مقاومت را تبدیل به اثر مکتوب کند.
داستان این کتاب حول محور گروهی از جوانان فرانسوی می‌چرخد که با تشکیل گروه‌های مقاومت، به مبارزه با اشغالگران می‌پردازند. این جوانان با انجام عملیات‌های خرابکارانه و جمع‌آوری اطلاعات، به امید آزادی کشورشان تلاش می‌کنند. اما خیانت یکی از اعضای گروه، زندگی آن‌ها را به تلخی می‌کشاند و آن‌ها را به اسارت نازی‌ها درمی‌آورد.
در زندان، شخصیت اصلی داستان، رایموند، با چالش‌های بزرگی روبرو می‌شود. او هم‌زمان با مبارزه برای حفظ جان خود، باید تصمیمات دشواری در مورد خانواده و همرزمانش بگیرد. شکنجه‌ها و فشارهای روانی، او را به مرز فروپاشی می‌کشاند، اما روحیه مقاومت و امید به آینده، او را در این مسیر یاری می‌دهد.
"برمی‌گردیم گل نسرین بچینیم" روایتی از انسانیت، عشق، دوستی، خیانت و امید است. نویسنده با توصیف دقیق جزئیات، ما را در دل داستان فرو می‌برد و احساسات شخصیت‌ها را به خوبی منتقل می‌کند. او به زیبایی به مسائل اخلاقی و فلسفی می‌پردازد و خواننده را به تفکر وامی‌دارد.
یکی از نکات قابل توجه در این کتاب، روایت صادقانه از شکنجه‌ها و آزارهایی است که مبارزان در زندان متحمل می‌شدند. نویسنده با زبانی ساده و روان، اما تاثیرگذار، این صحنه‌ها را به تصویر می‌کشد و خواننده را از نزدیک با وحشیگری نازی‌ها آشنا می‌کند.
"برمی‌گردیم گل نسرین بچینیم" کتابی است که به همه علاقه‌مندان به تاریخ، ادبیات و انسانیت توصیه می‌شود. این کتاب به ما یادآور می‌شود که حتی در تاریک‌ترین روزها، امید و مقاومت می‌توانند پیروز شوند.
