«... شلنگ را می‌گرفتم بالای سرم و دانه دانه دانه‌های ریز و درشت آب، قطره قطره قطره می نشست همه جای تن داغم. جیغ می کشیدم و از خنده ریسه می رفتم. خاتون پا می‌گذاشت به حیاط و او بدو، منِ شلنگ به دست بدو. همه جایش را که حسابی خیس و آب‌پاشی می‌کردم پا می‌گذاشتم به کوچه. من، دختر حاج سید صادق که پدر و پدرِ پدر و جد اندر جدم اهل منبر و مسجد بودند، برهنه توی محل می‌دویدم و عمۀ پیرم از هول، سربرهنه پی‌ام می‌گذاشت.
می‌خندم. می‌دوم و مثل باد می‌روم. کف کوچه‌ها داغ است پایم را می‌سوزاند. یک کوهه آب پشت سرم سرازیر می‌شود به کوچه. از کوچه به پس کوچه می‌دوم و موج بلند آب در پی‌ام می‌دود. خاتون سلطان روی آب سُر می‌خورد. انگاری سوار موج‌هاست. پشت سرش مادرم روی موج بلندتری نشسته. موجی که مادر سوارش است بلند می‌شود، عمه خاتون را هم بلند می‌کند و می‌نشاند سر بام خانۀ رخساره‌سادات که نشسته است همانجا و تخمه می‌شکند. بعدش جفت‌شان از همان بالا شیرجه می‌زنند توی آب...»(goodreads)