محمدحسن معیری با تخلص "رهی" از غزلسرایان معاصر ایران و از ترانه‌سرایان و تصنیف‌سرایان به‌نام بود.
محمدحسن معیری در ۱۰ اردیبهشت ۱۲۸۸ در تهران به دنیا آمد. پدرش محمدخان مؤید خلوت از رجال دوره قاجار بود و مادرش نوه دختری دوستعلی خان معیرالممالک از رجال دوره قاجار و پهلوی بود. رهی در کودکی پدرش را از دست داد و تحت سرپرستی مادربزرگ و دایی خود قرار گرفت. رهی پس از پایان تحصیلات، در وزارت پست و تلگراف استخدام شد و سپس به وزارت پیشه و هنر منتقل شد. او در این وزارتخانه تا مقام ریاست کل انتشارات و تبلیغات ارتقا یافت. رهی معیری در سال ۱۳۱۲ با "عفت الملوک تجویدی" ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به نام‌های "مهین" و "مهران" شد.
فعالیت‌های هنری:
رهی معیری از کودکی به شعر و موسیقی علاقه داشت. او از 17 سالگی سرایندگی را آغاز کرد و تخلص "رهی" را برای خود برگزید. رهی در انجمن‌های ادبی متعددی مانند انجمن ادبی حکیم نظامی، انجمن ادبی فرهنگستان و انجمن موسیقی ایران عضویت داشت.
آثار:
غزل: رهی بیشتر به خاطر غزل‌هایش مشهور است. غزل‌های او لحنی عاشقانه و عارفانه دارند و از نظر زبانی و فکری بسیار پخته و قوی هستند.
ترانه: رهی معیری ترانه‌های بسیاری برای آهنگسازان بزرگ ایرانی مانند روح‌الله خالقی، مرتضی محجوبی، مهدی خالدی و علی تجویدی سروده است.
تصنیف: رهی معیری تصنیف‌های مشهوری مانند "شد خزان"، "شب جدایی"، "کاروان"، "مرغ حق"، "من از روز ازل" و "جوانی" را سروده است.
سبک:
سبک رهی در غزل، بیشتر تحت تاثیر سبک عراقی است و از شاعرانی مانند سعدی، حافظ و صائب تبریزی پیروی می‌کند.
ویژگی‌ها:
زبان: زبان رهی در شعر و ترانه بسیار ساده و روان است و از اصطلاحات و تعبیرات پیچیده دوری می‌کند.
تخیل: رهی معیری در شعر و ترانه از تخیل قوی و خلاقانه‌ای استفاده می‌کند.
احساس: شعر و ترانه رهی معیری سرشار از احساسات لطیف و عاطفی است.