در دانش سیاسی، به ویژه حوزهٔ اسلامی آن مطالعات متعددی از سوی پژوهشگران و شرق شناسان صورت گرفته و نتایج آن به عنوان دستاوردهایی خدشه ناپذیر مورد قبول بسیاری از محققان قرار گرفته است. اما امروزه ورود مباحث روش شناختی به حوزه های گوناگون دانش، زمینهٔ بازبینی و اعتبارسنجی نتایج پژوهش های پیشین را مهیا کرده است.

در بخش نخست کتاب حاضر مؤلف با نقد روش شناختی پژوهش های منتشرشده در زمینهٔ سیاست در اسلام عدم رعایت اصول و روش های علمی در بسیاری از تحقیقات را برملا ساخته و صحت نتایج به دست آمده را مورد تردید قرار می دهد. در بخش دوم منابع و آثار سیاسی اسلامی از میان انبوهی از نسخه های خطی یا مقالات و آثار منتشرشده همراه با ارائهٔ چکیده ای از اثر و اطلاعاتی از نویسندهٔ آن ارائه شده است.(goodreads)