خانه فراموش شدگان (روایتی از مهاجرت)
سیلویا زپی
کتاب «خانۀ فراموش‌شدگان: روایتی از مهاجرت» نوشتۀ سیلویا زپی، تصویری دقیق و تأمل‌برانگیز از زندگی حاشیه‌نشینان و مهاجران در حومۀ پاریس ارائه می‌دهد. این کتاب که با ترجمۀ روان شهرزاد قانونی توسط انتشارات کتاب پارسه منتشر شده، روایتی از تنهایی، فقر و بی‌هویتی در قلب جوامع مدرن است.
زپی با نگاهی جزئی‌نگرانه، زندگی ساکنان مجتمعی مسکونی در شهر بوبینی را به تصویر می‌کشد، مجتمعی که جایگزین خوابگاهی قدیمی برای مهاجران شده است.
این مجتمع نه تنها محل سکونت مهاجران قدیمی، بلکه پناهگاهی برای طیف وسیعی از افراد حاشیه‌نشین است؛ از کارگران و بیکاران گرفته تا دانشجویان، مادران تنها و خانواده‌های پناهنده. زپی با ظرافت، تقابل میان مهاجران سنتی و ساکنان جدید با سبک زندگی غربی‌تر را به نمایش می‌گذارد. آنچه در این میان برجسته است، حس عمیق تنهایی و فقدان ارتباط انسانی است که بر زندگی این افراد سایه افکنده است.
نویسنده با تمرکز بر زندگی روزمره ساکنان، نشان می‌دهد که چگونه همبستگی و مشارکت جمعی که در خوابگاه قدیمی وجود داشت، در این مجتمع جدید رنگ باخته و جای خود را به انزوای فردی داده است. در واقع، «خانۀ فراموش‌شدگان» نه فقط یک مکان جغرافیایی، بلکه نمادی از وضعیتی انسانی است؛ وضعیتی که در آن افراد، علی‌رغم نزدیکی فیزیکی، در دنیای خود غرق شده و از یکدیگر بیگانه می‌مانند.
سیلویا زپی، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی چپ‌گرای فرانسوی، با پیشینه‌ای در روزنامه‌نگاری و فعالیت‌های اجتماعی، به خوبی توانسته است ابعاد مختلف زندگی حاشیه‌نشینان را در این کتاب منعکس کند. او با تألیف این اثر، نه تنها گزارشی از وضعیت موجود ارائه می‌دهد، بلکه پرسش‌هایی مهم درباره‌ی عدالت اجتماعی، مهاجرت و جایگاه انسان در دنیای مدرن مطرح می‌کند.
کتاب «خانۀ فراموش‌شدگان» فراتر از یک روایت صرف، دعوتی است به تأمل دربارۀ وضعیت انسان‌هایی که در حاشیۀ جوامع زندگی می‌کنند. این کتاب با ترجمۀ دقیق شهرزاد قانونی، فرصتی ارزشمند برای مخاطب فارسی‌زبان فراهم آورده تا با این اثر ارزشمند و تأثیرگذار آشنا شود.