مجموعه شعر "حادثه در بامداد"، سروده‌ی شاعر نامدار ایرانی، منوچهر آتشی، در سال ۱۳۸۰ منتشر شد و در همان سال، جایزه کتاب برگزیده سال جمهوری اسلامی ایران را از آن خود کرد. این مجموعه، شامل ۷۴ شعر نو در فضای نیمایی است که مضامین مختلفی از جمله طبیعت، عشق، تنهایی، مرگ، هستی و مذهب را در بر می‌گیرد.
منوچهر آتشی (زاده دوم مهرماه ۱۳۱۰ در روستای دهرود دشتستان – درگذشته ۲۹ آبان ۱۳۸۴ در تهران) شاعر، مترجم و روزنامه‌نگار برجسته ایرانی بود. سبک شعری منوچهر آتشی در سیر تحول خود از نیمایی آغاز شد و به سمتی نوگرایانه و تجربه‌گرایانه گرایش یافت. او از شاعران نسل دوم شعر نو به حساب می‌آید و در کنار شاعرانی چون احمد شاملو و مهدی اخوان ثالث، در گسترش و پویایی شعر نو فارسی نقش بسزایی ایفا کرد.
در اشعار آتشی، مضامین مختلفی از جمله طبیعت، عشق، تنهایی، مرگ، هستی، مذهب، مسائل اجتماعی و سیاسی به چشم می‌خورد. او با نگاهی لطیف و شاعرانه به جهان پیرامون خود می‌نگرد و تجربیات و احساسات انسانی را به زبانی ساده، صمیمی و تصویری بیان می‌کند.
"حادثه در بامداد" یکی از برجسته‌ترین آثار منوچهر آتشی و از نمونه‌های ارزشمند شعر نو فارسی به حساب می‌آید. این مجموعه، با زبان ساده و تصاویری بدیع، مضامین عمیق انسانی را به زیبایی بیان می‌کند و خواننده را به سفری در دنیای اندیشه و احساسات شاعر می‌برد. استفاده از تشبیه، استعاره و مجاز در شعرهای این مجموعه به وفور دیده می‌شود و به خلق تصاویر بدیع و گیرا در ذهن خواننده کمک می‌کند. در برخی از اشعار این مجموعه، لحنی حماسی و شور و حال حماسی به چشم می‌خورد.
مخاطبان کتاب "حادثه در بامداد" علاقه‌مندان به شعر نو فارسی، به‌ویژه دوستداران مضامین عمیق انسانی، زبان ساده و تصویری و لحن حماسی هستند.