مجموعه آثار مولیر
ژان-باتیست پوکلن (مولیر)
کتاب «مجموعه آثار مولیر» شامل نمایشنامه‌های طنزآمیز و اجتماعی یکی از بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویسان تاریخ تئاتر فرانسه و جهان، ژان-باتیست پوکلن (مولیر) است. این آثار آینه‌ای از جامعه قرن هفدهم فرانسه هستند و در عین حال، به‌واسطه نبوغ طنزپردازی مولیر، همچنان برای مخاطب معاصر جذاب، آموزنده و سرگرم‌کننده‌اند.
درباره نویسنده:
ژان-باتیست پوکلن، مشهور به مولیر، نمایشنامه‌نویس و بازیگر فرانسوی قرن هفدهم، در سال ۱۶۲۲ در پاریس به دنیا آمد. او به خاطر کمدی‌های هجوآمیزش که به نقد جامعه اشرافی و ریاکاری مذهبی می‌پرداخت، شهرت جهانی یافت. مولیر رهبری گروه تئاتری خود را بر عهده داشت و در بسیاری از نمایشنامه‌های خود نقش‌آفرینی می‌کرد. او در سال ۱۶۷۳ در حین اجرای نمایشنامه «بیمار خیالی» درگذشت و آثارش همچنان از برجسته‌ترین نمونه‌های کمدی در ادبیات جهان به شمار می‌روند.
ویژگی‌های کتاب:
- طنز اجتماعی و اخلاقی: مولیر با استفاده از طنز، ریاکاری، جاه‌طلبی، خودخواهی و نادانی طبقات مختلف اجتماعی را به چالش می‌کشد.
- شخصیت‌پردازی دقیق: شخصیت‌های تیپیک و آشنا مانند مرد خسیس، پزشک دروغین یا زن جاه‌طلب، به‌خوبی در ذهن مخاطب می‌مانند.
- زبان نمایشی زنده و پویا: دیالوگ‌های تیز و پرکشش، عنصر مهمی در جذابیت آثار اوست.
- پیوند فلسفه و طنز: آثار مولیر در عین سرگرم‌کننده بودن، تأمل‌برانگیز نیز هستند.
محتوای کتاب:
مجموعه آثار مولیر شامل نمایشنامه‌های شاخص زیر است:
- آقای دوپورسونیاک
- زنان دانشمند
- ژرژ داندن یا شوهر سردرگم
- طبیب پرنده و حسادت آقای کلافه
- بورژوای اشراف منش
- سیسیلی یا نقاش عشق
بخشی از متن کتاب:
«طبیب: پنجم آنکه چون مفاهیم کلی بالغ بر پنج است: نوع، گونه، تفاضل، خصوصیت و عَرَض، و بدون شناخت آنها اصلاً نمی‌شود خوب استدلال کرد، و از آنجا که من همهٔ این مفاهیم را به درستی به کار می‌برم و بر اهمیت آنها واقفم، بنابراین پنج برابرْ طبیبم.
آقای کلافه: خدایا به من صبر بده!
طبیب: ششم آنکه چون عدد شش عدد کار و تلاش است و با این ملاحظه که من لاینقطع در جهتِ کسبِ افتخار کار می‌کنم، بنابراین شش برابرْ طبیبم.
آقای کلافه: آهای! هر قدر دلت می‌خواهد حرف بزن!»
در مجموع، مجموعه آثار مولیر نه تنها یک گنجینه‌ی ادبی و نمایشی است، بلکه آیینه‌ای از روح و روان انسان در مواجهه با قدرت، طمع، جهل و اخلاقیات است. این مجموعه برای درک بهتر انسان و جامعه، با چاشنی طنز، هنوز هم زنده و ضروری است.