دیوان وحشی بافقی
کمال‌الدین محمد وحشی بافقی
کتاب «دیوان وحشی بافقی» اثر کمال‌الدین (یا شمس‌الدین) محمد وحشی بافقی، از شاعران برجستهٔ سدهٔ دهم هجری قمری، مجموعه‌ای از اشعار عاشقانه و عارفانهٔ فارسی است که با زبانی ساده و روان، احساسات عمیق انسانی را به تصویر می‌کشد.
درباره نویسنده:
وحشی بافقی (کمال‌الدین محمد)، شاعر نامدار قرن دهم هجری، در بافق یزد متولد شد. او پس از تحصیل در یزد و کاشان، به زادگاهش بازگشت و تا پایان عمر در آنجا به سرودن شعر پرداخت. وحشی به خاطر غزلیات سوزناک و عاشقانه و مثنوی ناتمام «فرهاد و شیرین» شهرت دارد. دیوان اشعار او شامل قصاید، غزلیات، قطعات و رباعیات است.
ویژگی‌های کتاب:
- بیان صادقانهٔ احساسات: اشعار وحشی بافقی با صداقت و سوز و گداز خاصی، حالات دلدادگی، درد و اندوه را به تصویر می‌کشند و از بهترین نمونه‌های اشعار عاشقانه در شعر فارسی به‌شمار می‌آیند.
- تنوع قالب‌های شعری: این دیوان شامل انواع قالب‌های شعری مانند غزل، قصیده، قطعه، رباعی، ترکیب‌بند، ترجیع‌بند و مثنوی است، که از جملهٔ آن‌ها می‌توان به مثنوی‌های «ناظر و منظور» و «فرهاد و شیرین» اشاره کرد.
محتوای کتاب:
«دیوان وحشی بافقی» مجموعه‌ای از اشعار شاعر است که در قالب‌های مختلف سروده شده‌اند. در این اشعار، موضوعاتی چون عشق، دلدادگی، درد و اندوه، و مسائل انسانی و اخلاقی مورد توجه قرار گرفته‌اند. مثنوی‌های «ناظر و منظور» و «فرهاد و شیرین» از آثار برجستهٔ این دیوان هستند که به ترتیب به عشق رهبانی و الهی و داستانی عاشقانه می‌پردازند.
بخشی از متن کتاب:
«آن که بر جانم از او دم به دم آزاری هست
می‌توان یافت که بر دل ز منش باری هست
از من و بندگی من اگرش عاری هست
بفروشد که به هر گوشه خریداری هست
به وفاداری من نیست در این شهر کسی
بنده‌ای همچو مرا هست خریدار بسی
مدتی در ره عشق تو دویدیم بس است
راه صد بادیه درد بریدیم بس است
قدم از راه طلب باز کشیدیم بس است
اول و آخر این مرحله دیدیم بس است»
در مجموع، «دیوان وحشی بافقی» اثری ارزشمند در ادبیات فارسی است که با زبان ساده و بیان صادقانهٔ احساسات، توانسته جایگاه ویژه‌ای در میان آثار شاعران سدهٔ دهم هجری قمری پیدا کند. این دیوان نه‌تنها برای پژوهشگران و دانشجویان، بلکه برای عموم علاقه‌مندان به شعر فارسی نیز منبعی الهام‌بخش و دل‌نشین است.