اختفای الهی
ورونیکا وایدنر
کتاب «اختفای الهی: مجموعه بن‌مایه‌های فلسفه دین»، نوشتهٔ ورونیکا وایدنر و ترجمهٔ طه عبداللهی سهی، یکی از آثار برجسته در حوزهٔ فلسفهٔ دین است که در سال ۱۴۰۲ توسط انتشارات سروش منتشر شده است. این کتاب به بررسی مسئلهٔ اختفای الهی می‌پردازد، موضوعی که در فلسفهٔ دین معاصر جایگاه ویژه‌ای دارد و نخستین‌بار توسط فیلسوف کانادایی، جان شلنبرگ، مطرح شد.
درباره نویسنده:
ورونیکا وایدنر، فیلسوف معاصر آلمانی، متولد ۱۹۸۲، از پژوهشگران برجسته در حوزه فلسفه دین و الهیات فلسفی است. او با تمرکز بر مفاهیمی مانند اختفای الهی، معنای ایمان، و مسئله شر، تلاش کرده است تا با رویکردی تحلیلی و انتقادی به بازاندیشی مفاهیم سنتی در دین بپردازد. آثار وایدنر به دلیل رویکرد بی‌طرفانه، استدلال‌های دقیق و توانایی در ساده‌سازی مفاهیم پیچیده، مورد توجه دانشگاهیان و دانشجویان فلسفه دین قرار گرفته‌اند. کتاب «اختفای الهی» از جمله آثار مهم اوست که با زبانی روشن، به بررسی یکی از چالش‌برانگیزترین مباحث در الهیات مدرن پرداخته است.
ویژگی‌های کتاب:
● بررسی برهان اختفای الهی و نقدهای وارده بر آن بدون جانبداری.
● ارائهٔ مفاهیم به‌صورت منظم و قابل فهم برای خوانندگان.
● استناد به آثار فیلسوفان برجسته و منابع معتبر در حوزهٔ فلسفهٔ دین.
● ترجمهٔ دقیق و روان که مفاهیم پیچیده را برای مخاطب قابل درک می‌سازد.
محتوای کتاب:
کتاب به بررسی برهان اختفای الهی می‌پردازد که بر اساس آن، اگر خدایی کاملاً خیرخواه وجود داشته باشد، نباید هیچ بی‌ایمانی معقولی به او وجود داشته باشد. با این حال، وجود بی‌ایمانی منطقی به خدا، این فرض را زیر سؤال می‌برد. وایدنر در این اثر، استدلال‌های مختلف پیرامون این برهان را بررسی کرده و دیدگاه‌های متنوعی از زمینه‌های مختلف کلامی و فلسفی را مورد تحلیل قرار می‌دهد. او همچنین به شخصیت‌های تاریخی مانند سنت جان مصلوب می‌پردازد که در نوشته‌های عرفانی خود به تجربهٔ متضاد اختفای الهی اشاره کرده‌اند.
مخاطبان:
این کتاب برای دانشجویان، پژوهشگران و علاقه‌مندان به فلسفهٔ دین، الهیات و مباحث معرفت‌شناسی دینی مناسب است. همچنین برای کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از رابطهٔ انسان با خدا و مسائل مربوط به ایمان و بی‌ایمانی هستند، مفید خواهد بود.
کتاب «اختفای الهی» اثری جامع و مقدمه‌ای مناسب برای ورود به فلسفهٔ دین با موضوع مناقشه‌برانگیز اختفای الهی است. نویسنده با لحنی انتقادی و در‌عین‌حال همدلانه، قدرت استدلال اختفای الهی را تصدیق کرده و در‌عین‌حال دلایلی را نیز در نظر می‌گیرد که چرا این استدلال ممکن است لزوماً اعتماد یک خداباور را به خداباوری تضعیف نکند.