شیشههای شکسته و دو قصه دیگر
طاهره ایبد
کتاب «شیشههای شکسته و دو قصه دیگر: در تاریکی شب، روی پله‌های پشت‌بام»، اثری داستانی است که در قالب سه روایت کوتاه، تجربه‌های انسانی را از زاویه‌های متفاوت نشان می‌دهد. این کتاب بیشتر از آنکه تنها مجموعه‌ای از داستان‌های جدا از هم باشد، نوعی سه‌گانه‌ی موضوعی است که در آن محورهایی چون ترس، تنهایی، آسیب‌پذیری و جست‌وجوی معنا پیوستگی میان قصه‌ها ایجاد می‌کنند. نویسنده با انتخاب فضاهای شهری، روابط روزمره و موقعیت‌های ظاهراً ساده، سعی دارد پیچیدگی‌های روان انسان معاصر را آشکار کند.
درباره نویسنده:
طاهره ایبد نویسنده معاصر ایرانی است که بیشتر با آثار کودک و نوجوان شناخته می‌شود. او سال‌ها در حوزه ادبیات کودک فعال بوده و آثارش در قالب‌های گوناگون — از رمان و مجموعه داستان تا کتاب‌های خردسال — منتشر شده‌اند. ایبد همچنین سابقه همکاری و فعالیت در نهادها و مجلات ادبی مربوط به کودک و نوجوان را داشته و در کارگاه‌ها و جشنواره‌های ادبی حضور یا داوری کرده است. نوشته‌های او معمولا با زبانی ساده برای گروه‌های سنی مختلف نوشته شده و در ادبیات کودکی ایران شناخته می‌شوند.
ویژگی مهم کتاب این است که هر سه داستان با وجود استقلال در روایت، مانند آیینه‌هایی کنار هم قرار می‌گیرند و تصویری کلی از وضعیت انسان در جهان امروز می‌سازند. در «شیشههای شکسته» شکنندگی روابط انسانی برجسته می‌شود، در «در تاریکی شب» مواجهه با ترس‌ها و اضطراب‌های وجودی، و در «روی پله‌های پشت‌بام» مفهوم فاصله و انزوا. این ترکیب، خواننده را وادار می‌کند که میان این روایت‌ها ارتباطی عمیق بیابد و از خلال آنها به پرسش‌های وجودی خویش بیندیشد.
در داستان «شیشههای شکسته»، تمرکز بر گسست‌های عاطفی، آسیب‌های روحی و شکنندگی روابط انسانی است. فضای داستان آمیخته با نوعی تلخی و در عین حال واقع‌گرایی است که خواننده را با لحظه‌های درونی شخصیت‌ها همراه می‌سازد. روایت، بر لبه‌ی ظریف امید و ناامیدی حرکت می‌کند و نشان می‌دهد چگونه یک رویداد ساده می‌تواند ساختار زندگی را متزلزل کند.
داستان دوم با عنوان «در تاریکی شب» به نوعی مواجهه انسان با ترس‌های درونی و ناشناخته‌ها می‌پردازد. این قصه، شب را به‌عنوان نماد تاریکی ذهن و اضطراب انسان معرفی می‌کند و با جزئی‌نگری در فضای داستانی، خواننده را در دل موقعیتی پر از ابهام و دلهره قرار می‌دهد. روایت، پر از تعلیق و کشش است و مخاطب را تا پایان با خود همراه می‌سازد.
در داستان سوم یعنی «روی پله‌های پشت‌بام»، نویسنده فضایی شهری و روزمره را به تصویر می‌کشد؛ اما همین فضای ساده به بستری برای بازتاب دغدغه‌های وجودی و اجتماعی بدل می‌شود. شخصیت‌ها در این داستان درگیر انتخاب‌ها، روابط و مسیرهایی می‌شوند که نماد تنهایی انسان معاصر است. پشت‌بام در اینجا استعاره‌ای از فاصله‌گیری، نگاه از بالا و نوعی خلأ روحی و اجتماعی است.
نویسنده این کتاب، با قلمی روان و نگاهی انسانی، کوشیده است داستان‌هایی خلق کند که هم از نظر روان‌شناختی و هم از منظر اجتماعی معنا داشته باشند. او با استفاده از فضاسازی دقیق، شخصیت‌پردازی زنده و نگاهی نقادانه به زندگی روزمره، توانسته مجموعه‌ای ارزشمند پدید آورد که مخاطب جدی ادبیات داستانی فارسی را جذب می‌کند.
در نهایت، «شیشههای شکسته و دو قصه دیگر» اثری است که نشان می‌دهد چگونه نویسنده می‌تواند از جزئیات ساده‌ی زندگی، داستان‌هایی عمیق و ماندگار خلق کند.
