یکی از مهم‌ترین علاقمندی‌های دانشمندان در طول سال‌های متمادی، ایجاد سیستم‌های هوشمند بوده است. در اولین سال‌های پیدایش علوم مختلف، محققان سیستم‌هایی را توسعه دادند که از رفتار موجودات زنده نشات می‌گرفت. محوریت هوش محاسباتی، ایجاد فرایند یا مدلی است که با استفاده از مدلسازی ریاضیاتی یا سنتی، امکان‌پذیر نمیباشد. دلیل این مسئله می‌تواند ناشی از پیچیدگی زیاد آن بوده و یا متاثر از ارزیابی سخت و هزینه بر بودن آن باشد. همچنین وجود عدم قطعیتها، غیرخطی بودن و داشتن ماهیت ناقص و تصادفی نیز میتوانند از دلایل دیگر باشند. یک سیستم هوش محاسباتی، توانایی یادگیری یا مواجهه با موقعیت‌های جدید یا ناشناخته را دارد و می‌تواند در ارتباط با پیشامدهای آتی، پیشبینی یا تصمیمگیری نماید. هوش محاسباتی، ترکیبی از محاسبات نرم و روش‌های عددی است.
