حریق در باغ زیتون، نوشته گراتزیا دلددا، رمانی است که در سال ۱۹۰۴ منتشر شد و اولین اثر مهم این نویسنده ایتالیایی است. این رمان روایتگر داستان خانواده‌ای روستایی در ایتالیا است که با مشکلات و چالش های متعددی روبرو هستند.
داستان با مرگ پسر ارشد خانواده آغاز می شود. این اتفاق، بار سنگینی را بر دوش مادربزرگ خانواده، زنی سالخورده، کاردان، مذهبی، و مقاوم در برابر دشواری ها، می گذارد. او باید به تنهایی از پسر کوچکترش، تاندو، که مردی میان سال است و عمری را به بطالت و تنبلی سپری کرده است و رفتاری شبیه کودکان دارد، مراقبت کند.
در کنار این مشکلات، خانواده با مسائل دیگری نیز دست و پنجه نرم می کند. آنها با فقر و نابرابری اجتماعی روبرو هستند و تلاش می کنند تا در جامعه ای که به سرعت در حال تغییر است، جایگاه خود را حفظ کنند.
در این رمان، دلددا با استفاده از زبانی ساده و شاعرانه، تصویری زنده و ملموس از زندگی روستایی در ایتالیا در اوایل قرن بیستم ارائه می دهد. او با مهارت، شخصیت‌های داستان را به تصویر می کشد و روابط بین آنها را به زیبایی نشان می دهد.
حریق در باغ زیتون اثری ماندگار در ادبیات ایتالیا است که به دلیل پرداختن به موضوعاتی مانند فقر، نابرابری اجتماعی، و تقابل سنت و مدرنیسم، مورد تحسین منتقدان قرار گرفته است.
این رمان در سال ۱۹۰۵ جایزه استفانو گارزونی را از آن خود کرد و در سال ۱۹۳۶، دلددا برای این رمان جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد.