معرفی کتاب وحدت اشیا هگل، کانت و ساختار ابژه

با نام انگلیسی Hegel, Kant and the Structure of the Object در سال 1990 منتشر شد.

کتاب وحدت اشیاء: هگل، کانت و ساختار ابژه اثر رابرت استرن به بررسی رابطه بین سوژه و ابژه در فلسفه می‌پردازد. استرن با تمرکز بر کارهای ایمانوئل کانت و گئورگ ویلهلم فریدریش هگل، استدلال می‌کند که درک ما از اشیاء بر اساس ساختارهای ذهنی ما است. وحدت اشیاء به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود. بخش اول به بررسی فلسفه کانت می‌پردازد. از نظر استرن، کانت بین دو نوع تجربه تمایز قائل می‌شود: تجربه حسی و تجربه عقلانی. تجربه حسی تجربه ما از اشیاء از طریق حواسمان است، در حالی که تجربه عقلانی درک ما از اشیاء از طریق مفاهیم و مقولات ماست. بخش دوم کتاب به بررسی فلسفه هگل می‌پردازد. استرن استدلال می‌کند که هگل بر درک کانت از رابطه بین سوژه و ابژه  فلسفه‌اش را بنا می‌کند. هگل معتقد است که اشیاء صرفاً محصولات ذهن ما نیستند، بلکه بازتابی از روح مطلق هستند.

 
ساختار ابژه
ساختار ابژه به نحوه سازماندهی و درک ما از اشیاء اشاره دارد. این ساختار بر اساس تجربیات حسی، مفاهیم ذهنی و تعاملات ما با دنیای اطرافمان شکل می‌گیرد.

ساختار ابژه در فلسفه

مفهوم ساختار ابژه در فلسفه، به ویژه در فلسفه ذهن، از اهمیت زیادی برخوردار است. اساس فلسفه در مورد نحوه شکل‌گیری ساختار ابژه و رابطه آن با واقعیت است.

کتاب «وحدت اشیاء: هگل، کانت و ساختار ابژه» به دلیل سهم مهمی که در زمینه فلسفه ذهن داشته مورد تحسین قرار گرفته است. دانشجویان و پژوهشگران فلسفه، روانشناسی و علوم شناختی و هر کسی که علاقه‌مند به درک بهتر رابطه بین سوژه و ابژه است می‌تواند ازین کتاب بهره‌مند شود.