فراخواندن ابنِ عربی، از این روست که شاید بتوان در تجربه های او چیزهایی یافت که بتواند الهام بخش پاسخهایی باشد برای دشواریهایی که در جهان امروز با آن روبه رو هستیم. تجربه معنوی - عرفانی، خاستگاه و سرچشمه تجربه های هنری ــ موسیقی، ادبیات و دیگر هنرها ــ نیز هست و از این روی، چارچوبهای است که هم دین و هم هنر را در خود دارد. و همین هاست راز اهمیت فراخواندن و به صحنه آوردن ابن عربی در همه جهان امروز؛ چنانکه در جهان اسلام نیز، به دلیل سلطه و سیطره پارهای از رویکردها و دیدگاهها و اندیشه های سلفی در سیساله پایانی سده بیستم، به صحنه آوردن ابن عربی و بازگرداندن دوباره او از حاشیه به متن، هیچ اهمیت کمتری ندارد. از سوی دیگر، اندیشه ابن عربی، چهره دیگری از معنویت اسلام و مفهوم جهاد که سخت آن را زشت و تحریف شده فرانمودهاند پیش روی خواننده غیر مسلمان مینهد. اهمیت اندیشه ابن عربی از اینروست که پختگی و پروردگی اندیشه اسلامی را در حوزههای گوناگون فقه، الهیات، فلسفه، تصوّف، تفسیر قرآن، علوم حدیث، علوم بلاغت، لغت و... به نمایش میگذارد. از این دیدگاه، بررسی و پژوهش [آموزهها و اندیشههای] او، چشماندازی از اندیشه اسلامی در سدههای ششم و هفتم هجری (یازده و دوازده میلادی) را پیش چشم میگذارد؛ و از دیدگاهی دیگر، شیخِ اکبر محییالدین ابن عربی، پل پیوند و همزه وصلی است میان میراث جهانی و میراث اسلامی. و از این دیدگاه، میراث ابن عربی نموداری است از پیوند زنده و خلاق با میراث جهانی روزگار او ــ چه فرهنگ دینی مسیحی و یهودی و چه فرهنگ فکری و فلسفی. نشان این پیوند، شیفتگیای است که او در بهرهگیری از اصطلاحات گوناگون برای بیان مفهومی یگانه از خود نشان میدهد. البته اهمیت ابن عربی به عنوان پل و پیوند، تنها همین نیست که او میراث انسانی روزگار خویش را بهخوبی میشناخته و آنها را در پیریزی و به پاسازی کاخ برافراشته فکری و فلسفی خویش به کار گرفته است، که افزون بر این، به همین اندازه در بازسازی میراث انسانی، از راه اثرگذاری کارا و خلاقش در آن، نقش داشته است.(goodreads)