این کتاب، که می‌توان آن را بخشی از تاریخ حقوق و قوانین ایران (۱۲۸۵ش ـ ۱۳۹۷) قلمداد کرد، بخشی که ایرانیان غیرمسلمان در آن برجسته شده‌اند، نشان می‌دهد که مانع اصلی بهبود جایگاه حقوقی غیرمسلمانان در جوامع اسلامی آرای فقهی است که، بدون در نظر گرفتن بافت پیدایش آن‌ها، به خطا بخشی از ایمان اسلامی معرفی می‌شوند. این کتاب نشان می‌دهد چگونه این آرای فقهی شیعی به بدنه‌ی قوانین ایران راه پیدا کرد. مؤلف کتاب کوشیده است همه‌ی جنبه‌های جایگاه حقوقی غیرمسلمانان را در بافت خودش ببیند و هم وظائف و هم حقوق آنان را، آن‌گونه که در منابع اسلامی بازتات پیدا کرده، بررسی کند تا مانع اصلیِ رعایت حقوقِ غیرمسلمانان و احترام به آنان به عنوان «شهروند» به خوبی شناخته شود. در فصلی از کتاب، یک استراتژی یا تغییر رویکرد، به‌مثابه‌ی اجتهاد نوین، برای بهبود وضع حقوقی غیرمسلمانان پیشنهاد شده است.(goodreads)
